Absurd za absurdem

Sporo się mówi  teraz o absurdalnych zmianach w reformie leków wprowadzonych przez nasz rząd. Ale już w 2010 roku, więc też za rządów koalicji PO-PSL, weszła w życie inna niedorzeczna regulacja: pamiętacie dofinansowanie do jednego buta ortopedycznego? Za drugi but pacjent ma zapłacić sam. O tym sporo się mówiło, ale sytuacja nie uległa zmianie.
 
Wyłuskałem kolejne zmiany:
a) dofinansowanie do wózków inwalidzkich ręcznych.
Przed zmianą podział dofinansowania był następujący:
I - wózek inwalidzki ręczny, limit – 800 zł, wózek dla każdego;
II - wózek aluminiowy lekki dla osób uczących się i aktywnych zawodowych, limit – 1500 zł; wózek należał się młodzieży uczącej się powyżej 18. roku życia oraz osobom pracującym;
III - wózek specjalistyczny dziecięcy: wózek typu spacerówka oraz wózek ręczny dla dzieci i młodzieży do 18. roku życia, limit –1800 zł;
IV - wózek stabilizujący plecy i głowę, wózek dla osób spędzających wiele czasu na wózku, samodzielnie nieporuszających się na nim oraz wymagających specjalnej stabilizacji głowy i tułowia.
 
Ustawa ministra zdrowia z dn. 10 lutego 2010, nr 31, par. 166 i kolejne regulacje wprowadziły następujące zmiany:

• pkt. I, IV – bez zmian;
• pkt. II – wózek aluminiowy lekki dla osób aktywnych zawodowo, usunięto fragment o osobach uczących się;
• pkt. III – wózek dziecięcy specjalistyczny stabilizujący plecy i głowę, czyli wyłącznie wózki typu spacerówki.

Według zastosowanych zmian dzieci i młodzież szkolna, która jest w stanie samodzielnie poruszać się na wózku inwalidzkim ręcznym, dostaje dofinansowanie z NFZ wyłącznie w kwocie 800 zł. Mogą więc poruszać się na wózkach ciężkich, niedopasowanych do schorzeń lub być wożone na wózkach typu spacerówki.
 
Wyżej wymienione rozporządzenie zlikwidowało dofinansowanie na dynamiczne pionizatory osób niepełnosprawnych. Dofinansowanie takiego sprzętu należy się wyłącznie osobom niemogącym już się poruszać, którym pionizacja ma pomóc w działaniu narządów wewnętrznych.

Natomiast osoby, które są rehabilitowane i którym pionizatory dynamiczne mogłyby służyć nie tylko jako wspomożenie prawidłowej pracy narządów wewnętrznych, ale także pomoc w nauce i ćwiczeniu ponownego prawidłowego chodzenia - dofinansowanie się już nie należy.
 
Przedstawiłem ewidentne absurdy, ale ww. problemami nikt się nie chce zainteresować i pomóc osobom niepełnosprawnym. Dlaczego się z nami nie rozmawia ani nie pyta nas o zdanie?