Godne życie po śmierci rodziców? To możliwe dzięki Kręgom Wsparcia. Obejrzyj historię Kamili

Witam. Dobre rozwiązania idą w parze z poszanowaniem i dobrą organizacją, a tym samym możliwościami jakie daje taka organizacja. Jestem ciekawa, czy to dotyczy tylko tych konkretnych przypadków, czy innych osób także. Pozdrawiam

To bardzo budujące, że w naszym kraju są ludzie, którzy pomagają innym, słabszym z niepełnosprawnościami...

estem osobą ze znaczną, sprzężoną dysfunkcją wzroku i słuchu. Swoją niepełnosprawność zaakcptowałem wcześne, bo już w wieku 11 lat - 1971 roku. Owa akceptacja nastąpiła w ramach szkolnej wycieczki zwiedzania Muzeum Zagłady w Oświęcimiu. W pomieszczeniach krematorium Przewodnik - Kustosz informował nas nastolatków, że "do gazu" Niemcy w pierwszej kolejności kierowali osoby chore w sędziwym wieku, oraz niepełnosprawne. Rażąco - powalająca ponurość tamtego miejsca na zawsze utkwiła w mojej pamięci. Wpłynęła na świadomość: - Co może uczynić zła istota - polityk, funkcjonariusz bezbronnemu człowiekowi i na to, że moje życie bez wzroku i słuchu w otoczeniu pazernych karierowiczów, którzy czerpią przyjemność z niszczenia innych nie będzie łatwe, Pomocowe zadania powiatu, które są obowiązkiem ujętym w art. 69 Konstytucji RP o treści: "Osobie niewidomej starosta udziela zgodnie z art. 12a ustawy z 27 sierpnia 1997 r. pomocy w przysposobieniu do pracy przez samozatrudnienie" - w branży turystycznej. Obowiązkiem ustanowionym w treści art. 27 pkt 1, lit. (f), ratyfikowanej 6 września 2012 r. Konwencji ONZ o prawach ON z treścią: "Starosta uznaje prawo osoby ze znaczną niepełnosprawnością do pracy na zasadzie równości z innymi osobami. Obejmuje to prawo zarabianie na życie przez popieranie samozatrudnienia" - w branży turystycznej. Art. 35a ust.1 ustawy z 27 sierpnia.1997 r. nakłada na starostę obowiązki wobec wykluczonego przez uznaniowość - cytuję: "Do zadań powiatu należy: Opracowywanie i realizacja, zgodnych z powiatową strategią dotyczącą rozwiązywania problemów społecznych programów działań na rzecz osoby niepełnosprawnej w zakresie rehabilitacji zawodowej i zatrudniania, oraz przestrzegania praw osoby niepełnosprawnej. Współpraca z instytucjami administracji rządowej i samorządowej w opracowywaniu i realizacji programów, o których mowa w Ustawie; Podejmowanie działań zmierzających do ograniczania skutków niepełnosprawności. Przyznawanie środków, o których mowa w art. 12a ustawy. Doradztwo organizacyjno - prawne i ekonomiczne w zakresie działalności gospodarczej podejmowanej przez osobę niepełnosprawną." Pozbawiony moźliwości zarabiania na życie wymagam zasady: - uwzględnienia przez urząd interesu strony, która we wniosku o przyznanie pomocy przedstawiła prawdę obiektywną; - zaufania do przestrzegania obowiązujących w Polsce praw osoby z niepełnosprawnością; - czynnego udziału w postępowaniu; - ugodowości; - dwuinstancyjności. Nienawiść, pogarda z poniżaniem uruchamia się u funkcjonariusza, gdy choć raz w żuciu wystąpimy z wnioskiem o przyznanie systemowej pomocy - cytuję: "Pieniędzy z PFRON nie ma i nie będzie; Są inni wnioskodawcy w większej potrzebie, a u pana niepełnosprawności nie widać: Nie ma pan kwalifikacji do przyznania pomocy ze środków PFRON, Wsparcie PFRON panu zaszkodzi - nie pomoże; Pomoc ma charakter uznaniowy - nie obligatoryjny; Nie ma pan poręczycieli: Jak się nie podoba to po co składa wniosek; Nie otrzymał pan decyzji, bo nie odbiera tradycyjnej poczty" itd.

Współczuję straty rodziców, bo to ból niesamowity. Tylko co tu jest takiego niezwykłego? Dziewczyna sprawna, samodzielna, samoobsługowa, niepełnosprawność intelektualna prawie żadna i jeszcze wymaga asystenta? No przepraszam, ale ewidentnie coś tu jest nie tak. Pokażcie jakiegoś nisko funkcjonującego autystę i jak problemy są rozwiązywane w takiej sytuacji, jak działa (a raczej nie działa) asystencja w takim przypadku.