Rugby na wózkach

Rugby na wózkach powstało w latach siedemdziesiątych XX wieku w Kanadzie, jako odpowiedź na potrzeby niepełnosprawnych sportowców z tetraplegią.

Osoby dotknięte tym schorzeniem nie mogły grać w koszykówkę na wózkach ponieważ wymaga ona rzutów piłką do kosza. Rugby na wózkach w swoich początkach było nazywane morderczą piłką (ang. murderball), z uwagi na dużą ilość kolizji i zderzeń wózków sportowców. Wbrew pozorom nie stwarza to większego ryzyka kontuzji niż w pozostałych sportach na wózkach.

Na paraolimpiadzie rugby pojawiło się po raz pierwszy w Atlancie w 1996 roku. W tej dyscyplinie rywalizują kobiety i mężczyźni o różnym stopniu niepełnosprawności. Gra toczy się na boisku o wymiarach boiska do koszykówki. Celem jest zdobycie punktu, czyli przekroczenie przez zawodnika trzymającego piłkę linii końcowej boiska.

Fot: Wikimedia Commons


Gracze drużyny przeciwnej mogą mu oczywiście w tym przeszkadzać blokując tor jazdy swoimi wózkami, lub próbując wybić mu piłkę z rąk. Jakikolwiek kontakt fizyczny pomiędzy zawodnikami jest jednak zabroniony. Utrudnieniem dla atakującego jest natomiast ograniczenie do 10 sekund czasu, przez jaki może on przetrzymywać piłkę. Przed jego upływam musi ją odbić lub podać do któregoś z partnerów.

Rugby na wózkach jest niezwykle popularne w Kanadzie i USA. W Polsce również funkcjonuje liga rugby na wózkach.

Głównym sponsorem serwisu Londyn 2012 jest: