Praca w sobotę za dzień wolny w tygodniu

Czy pracodawca może żądać ode mnie pracy w sobotę za dzień wolny w tygodniu. Mam stopień umiarkowany.

Szanowny Panie,

z pewnością pracodawca nie może Panu ustalić takiego rozkładu czasu pracy, który zobowiązywałby Pana do pracy przekraczającej 35 godzin tygodniowo. Jeżeli ma Pan orzeczoną niepełnosprawność na piśmie i orzeczenie przedłożył pracodawcy, to nie może on nakazać Panu pracować, po całym tygodniu, jeszcze w sobotę, przekroczone zostałyby wówczas normy czasu pracy określone w art. 15 ust. 2 ustawy o rehabilitacji zawodowej i społecznej osób niepełnosprawnych:

„Czas pracy osoby niepełnosprawnej zaliczonej do znacznego lub umiarkowanego stopnia niepełnosprawności nie może przekraczać 7 godzin na dobę i 35 godzin tygodniowo”. 

Wynika z tego artykułu, iż pracodawca nie może zatrudniać osoby niepełnosprawnej przez 6 dni w tygodniu w dozwolonej przez ustawę dobowej normie czasu pracy, nawet jeśli praca w szóstym dniu tygodnia rekompensowana jest dniem wolnym w innym tygodniu tego samego okresu rozliczeniowego. Warto jednak pamiętać o tym, że ustawa nie określa, w jakie dni tygodnia może pracować osoba niepełnosprawna oraz nie zabrania pracy w sobotę i niedzielę. Chodzi tylko o to, by pracownik z umiarkowanym stopniem niepełnosprawności nie przekroczył w dniu 7 godzin pracy, a jego tydzień pracy nie był dłuższy niż 35 godzin.

Warto jednak pamiętać, że przepisów art. 15 nie stosuje się:

• do osób zatrudnionych przy pilnowaniu oraz
• gdy, na wniosek osoby zatrudnionej, lekarz przeprowadzający badania profilaktyczne pracowników lub w razie jego braku lekarz sprawujący opiekę nad tą osobą wyrazi na to zgodę

W tych dwóch przypadkach ochrona z art. 15 zostaje wyłączona.

Jeśli więc pracuje Pan przy ochronie mienia, lub na Pana wniosek lekarz wyraził zgodę na pracę ponad normy ustalone w art. 15 ustawy o rehabilitacji (a może dodatkowo na pracę w godzinach nadliczbowych i porze nocnej), wówczas pracodawca może nakazać Panu pracę w sobotę w zamian za udzielenie dnia wolnego.

Z poważaniem,

Anita Siemaszko, prawnik