Bariery są w nas

Maluje, rzeźbi, pisze – tak w największym skrócie można określić jego dokonania artystyczne. Mimo choroby jest także niezwykle aktywny fizycznie. Przy tym określa siebie jako człowieka zadowolonego, który ma w życiu wszystko, co może mieć.

Wiesław Matysik, urodzony w 1970 roku, ma porażenie mózgowe. To wynik konfliktu serologicznego. Choroba spowodowała, że jeździ na wózku, czasem, choć z trudem, porusza się o kulach. O chorobie mówi dość zaskakująco:
– Nigdy z jej powodu jakoś szczególnie nie cierpiałem, nie czułem się nieszczęśliwy. Pewnie dlatego, że po prostu z nią rosłem. Co innego, gdy w pełni sprawny człowiek nagle w wyniku np. wypadku zostaje przykuty do łóżka. Wtedy to często katastrofa, prawdziwy koniec świata. A dla mnie toczyło się normalne życie.

Jak twierdzi, nigdy nie czuł się inny od rówieśników. Wychował się i mieszka w Siedlcu, rodzinnej wsi pod Wolsztynem. Tam uczył się w publicznej szkole. Później
poszedł do Liceum Ogólnokształcącego w Wolsztynie.
– Wolne chwile spędzałem jak koledzy, spotykaliśmy się, rozmawialiśmy, wygłupialiśmy, słowem - normalne życie nastolatka – wspomina.

Chętni sami przychodzili

Po maturze trzeba było się czymś zająć. Trochę z przypadku zaczął malować chusty dla rezerwistów, którzy kończyli zasadniczą służbę wojskową.
– Gdy wykonałem pierwszą, stwierdziłem, że wyszła dość dobrze – mówi. – A takiej chusty nie było łatwo zrobić. Kolega był zadowolony z pracy. Pokazał innym
żołnierzom, informacja o mnie szybko obiegła okoliczne jednostki wojskowe. Tak zaczęło się malowanie ich na poważnie, czyli szczęśliwe połączenie pracy z pasją.

Na specjalnie dostosowanym rowerze Wiesław Matysik może jeździć kilkadziesiąt kilometrów dziennie, fot.: arch.

A pasja artystyczna wywodziła się z dzieciństwa.
– W latach 80. zaczął się ukazywać miesięcznik „Fantastyka” – wspomina. – Zamieszczano tam między innymi futurystyczne rysunki. Byłem nimi zafascynowany,
a każdy nowy numer, który udało mi się kupić, był dla mnie sporym przeżyciem. Chciałem tworzyć jak artyści tam publikujący. Zaczęły się pierwsze próby, szkicowanie ze zdjęć i portrety szkolnych znajomych.

Drogę artystyczną przeszedł od podstaw. Po rysunkach nadszedł czas na obrazy olejne i akwarele. Udało się też zrealizować marzenie o domu. Po napisaniu wielu wniosków dostał dofinansowanie z PFRON. Przy domu rodziców było pomieszczenie gospodarcze. Z wielką pomocą najbliższej rodziny zostało przerobione na mieszkanie: odtąd pokój, kuchnia, łazienka i pracownia artystyczna to jego miejsce na ziemi, tu mieszka i tworzy.

Realizuje młodzieńcze pasje

Wiesław nie wie, ile obrazów namalował, nie jest w stanie ich policzyć – na pewno kilkaset. W ogóle już dawno zauważył, że ma okresy szczególnego zainteresowania
konkretną tematyką i wtedy tworzy podobne tematycznie lub kolorystycznie prace. I jak każdy szanujący się artysta przygotowuje z nich wystawy, inaczej mówiąc
kolekcje autorskie. Do tej pory miał ich kilka.

Pierwsza nosiła tytuł „Przestrzenie wewnętrzne” (1998) i była zbiorem rysunków fantastycznych – realizacją pasji z dzieciństwa. Drugą była kolekcja „Błękit” (2002), od koloru większości prac. Z kolei „Niektóre wyjątki Olimpu” (2004) inspirowana była motywami mitologii greckiej. Cykl „Ogrody” (2009) powstał wespół z cyklem wierszy. „Gothic” (2012) wynikał z zainteresowania współczesną subkulturą gotycką.

Do obrazów się nie przywiązuje, jeżeli ktoś jest zainteresowany dziełem, może je kupić, choć czasem dobrzy znajomi otrzymują je w prezencie. A znajomych mu nie
brakuje – jak każdemu, kto jest otwarty na znajomości i współpracę i kilka razy w roku bierze udział w plenerach artystycznych.

Ostatnio najwięcej obrazów Wiesława Matysika to portrety. Od grudnia minionego roku także rzeźbi. Na razie powstają płaskorzeźby, ale na prace innego typu wkrótce przyjdzie czas.

Swoją twórczość malarską Wiesław Matysik dzieli na nurty: autorski oraz rzemieślniczy. Pierwszy bardziej ceni, ponieważ jego efektem są prace wynikłe z osobistych przemyśleń. Od drugiego nie stroni, gdyż prace robione na zamówienie są wyzwaniem, zmierzeniem się z nieznanym tematem (np. przy ilustrowaniu poezji obraz
musi komponować się ze słowem; trzeba wczuć się w klimat innego twórcy i obraz scalić z wierszem).

Wiesław Matysik też pisze wiersze, a do tego ma na koncie monolog, z którym jego mama, również interesująca się sztuką, wystąpiła na 45. Sabałowych Bajaniach
w Bukowinie Tatrzańskiej, i dostała wyróżnienie.

Spędza czas na sportowo

Wolsztyn, znany w Polsce ze starych parowozów, położony jest nad jeziorem. Pan Wiesław lubi tam przebywać, gdy jest ciepło, co zresztą łączy się z jego kolejną pasją, jaką są kajaki. Od lat spędza wolny czas nie tylko na podwolsztyńskim jeziorze, ale i innych zbiornikach. W zasadzie pływa już wyczynowo w działającym od około roku w Wolsztynie klubie kajakowym o nazwie Pro-Integracja.

Wiesław Matysik, fot.: Damian Szymczak

Należą tam osoby niepełnosprawne (choć nie tylko), które regularnie trenują, by rywalizować w zawodach. A jeszcze niedawno Wiesław Matysik nie potrafił pływać,
co przyznaje ze śmiechem.
– Dużo czasu spędzałem na kajakach, tyle że w kamizelce ratunkowej, która powinna mnie unieść na wodzie w razie jakiejś przewrotki. W końcu jednak podjąłem
decyzję o nauczeniu się pływania. Całą zimę jeździłem na pływalnię do Wolsztyna i w końcu tę, wcale nie tak trudną sztukę, opanowałem.

Od lat Wiesław pokonuje też długie trasy na rowerze. Oczywiście przystosowanym do jego potrzeb, czyli napędzanym rękoma. W tym roku kupił bardzo dobry model
i dzięki temu może dziennie jeździć po kilkadziesiąt, a czasem ponad sto kilometrów.

Nie zamierza zwalniać

Jest aktywny i nie chce zwalniać, bo jak mówi:
– Bariery są przede wszystkim w nas. Nie zamierzam dać się ograniczać i myślę, że skutecznie je łamię.

Cały czas podkreśla, że uważa swoje życie za udane:
– Mam mały samochodzik, ale na moje potrzeby wystarczy, mogę nim wszędzie dojechać. Od wiosny dojesieni pływam na kajakach i jeżdżę rowerem. Żyję we
własnym domku z pracownią. Gdy słyszę pytanie, czego bym chciał od życia, odpowiadam, że niczego. Wszystko co mam, mi wystarczy. Nie zamierzam też robić wielkich planów na przyszłość, bo wierzę, że czeka mnie jeszcze sporo fajnych chwil.

Wiesław Matysik zaprasza na swoją stronę: www.siedlec.com .