Dyscypliny Tokio 2020: TRIATHLON

Triathlon jest młodą konkurencją w wykonaniu osób z niepełnosprawnością. W 1996 r. w amerykańskim Cleveland odbyły się pierwsze mistrzostwa świata, natomiast 11 grudnia 2010 r. Międzynarodowy Komitet Paraolimpijski podjął decyzję o włączeniu tej konkurencji do programu igrzysk w Rio de Janeiro (2016).

Tym samym zwycięzcy z 2016 roku przeszli do historii jako pierwsi złoci medaliści paraolimpijscy w tej dyscyplinie sportu. W Rio medale rozdane były w trzech konkurencjach męskich (PT1, PT2, PT4) oraz trzech kobiecych (PT2, PT4, PT5).

W Tokio medale zostaną rozegrane w odmiennych konkurencjach, a będą to:

• PTS2, PTVI, PTWC, PTS5 dla kobiet
• PTS4, PTVI, PTWC, PTS5 dla mężczyzn

Zasady triathlonu osób z niepełnosprawnością

Paratriathlon składa się z trzech konkurencji: pływania na dystansie 750 m, następnie 20 km (w Tokio czekają 4 pętle po 5 km) jazdy na rowerze oraz 5 km biegu (4 pętle po 1,25 km każda). Istotnym elementem, który wpływa na czas osiągnięty przez sportowców, są zmiany, podczas których zawodnicy – w zależności od stopnia niepełnosprawności – mogą zyskać lub stracić w stosunku do rywali.

Kategorie niepełnosprawności w triathlonie

Aktualna klasyfikacja triathlonu jest zorganizowana w następujący sposób:

• PTWC1 do PTWC2 (w pozycji siedzącej) są przeznaczone dla sportowców z niepełnosprawnośćią polegającą na osłabieniu siły mięśni, zakresu ruchu, niepełnosprawnością kończyn, takimi jak amputacja jednej lub dwóch kończyn, oraz urazami rdzenia kręgowego skutkującymi paraplegią lub tetraplegią (klasa 1 jest dla sportowców z większą niepełnosprawnością, na podstawie funkcji bioder i tułowia). W tej kategorii rowery ręczne są używane do zawodów kolarskich, a wózki do zawodów biegowych. Dwie klasy PTWC1 i PTWC2 rywalizują razem w zawodach PTWC przy użyciu systemu interwałów startowych.
• PTS2 do PTS5 jest to klasa przeznaczona dla sportowców stojących z niepełnosprawnością kończyn, na przykład amputacją ręki lub nogi lub niepełnosprawnością z powodowaną porażeniem mózgowym (sportowcy są podzieleni na klasy 2-5 w oparciu o ich stopień niepełnosprawności). W tej kategorii dozwolone jest używanie urządzeń wspomagających, takich jak protezy nóg, podczas jazdy na rowerze i biegania.
• PTVI1 do PTVI3 są przeznaczone dla sportowców z wadami wzroku (klasa 1 dla sportowców z najpoważniejszą niepełnosprawnością). Rywalizują razem w zawodach PTVI, korzystając z systemu interwałów startowych. W tej kategorii sportowcom towarzyszy przewodnik tej samej płci. Do jazdy rowerem wykorzystywany jest tandem (rower dwuosobowy).