Dyscypliny Tokio 2020: TENIS STOŁOWY

Tenis stołowy wielu kojarzy się z Chinami, zawodnicy z tego kraju panują bowiem w tej dyscyplinie. Jednak kolebką współczesnej odmiany tego sportu jest Wielka Brytania, gdzie ok. 1880 r. uznano ją za alternatywę dla tenisa ziemnego.

Międzynarodowa Federacja Tenisa Stołowego powstała w 1926 r., zaś na igrzyskach paraolimpijskich dyscyplina ta obecna jest już od Rzymu (1960), gdzie rywalizowali zawodnicy na wózkach. W pozycji stojącej gra się od Toronto (1976). Co ciekawe, w tenisa stołowego szybciej zagrano na igrzyskach paraolimpijskich niż olimpijskich, gdzie o medale w tej konkurencji walczy się dopiero od 1988 r.

W Tokio do zdobycia jest 31 kompletów medali, a więc o dwa więcej niż na poprzednich igrzyskach w Rio de Janeiro (dwie drużyny więcej, po jednej na płeć). Indywidualnie w 11 klasach rywalizować będą mężczyźni, zaś w 10 kobiety. U pań połączone są kategorie 1 i 2, a więc osób z najpoważniejszą niepełnosprawnością. Drużynowo tenisiści powalczą w sześciu konkurencjach (kategorie 1-2, 3, 4-5, 6-7, 8 oraz 9-10), zaś u tenisistek medale rozdane zostaną w czterech konkurencjach (1-3, 4-5, 6-8, 9-10).

Zasady tenisa stołowego osób z niepełnosprawnością

Zawodnicy rywalizują przy stole do trzech wygranych setów. W każdym z nich gra się do 11 wygranych punktów, wymagane jest jednak zwycięstwo różnicą dwóch punktów, co prowadzi często do tzw. gry na przewagi. Stół do tenisa stołowego ma 2,74 m długości i 1,525 m szerokości, jest umieszczony 76 cm nad podłogą i przedzielony siatką.

Wyposażenie używane w tenisie osób z niepełnosprawnością to wózki, protezy, kule pachowe, kule łokciowe. Wysokość siedziska, oparcia i użycie hamulców w wózkach zależne jest od kategorii niepełnosprawności.

Kluczowym elementem jest serwis. Zgodnie z przepisami olimpijskimi, piłka musi być umieszczona w otwartej dłoni, rzucona co najmniej 16 cm w powietrze prostopadle do stołu i uderzona. W paraolimpijskim tenisie stołowym, gdzie nie zawsze wykonanie tych wszystkich czynności jest możliwe, piłka może zostać podrzucona poprzez umieszczenie jej na łokciu lub na rakietce.

Kategorie niepełnosprawności w tenisie stołowym

Zawodnicy podzieleni są na 11 klas, zależnych od stopnia sprawności. W klasach 1-5 grają osoby na wózkach, a w 6-10 – osoby stojące. Im niższa cyfra, tym większy wpływ niepełnosprawności na grę zawodnika. Klasa 11 przeznaczona jest dla tenisistów z niepełnosprawnością intelektualną.

• Klasa 1 – znaczne ograniczenie ręki grającej, znaczne ograniczenie ruchów tułowia oraz nóg (np. uszkodzenie rdzenia kręgowego na poziomie C5 lub wyższym, polio, mózgowe porażenie dziecięce).
• Klasa 2 – umiarkowane ograniczenie ręki grającej, znaczne ograniczenie ruchów tułowia oraz nóg (np. uszkodzenie rdzenia kręgowego na poziomie C5-C7, słabe mięśnie ręki oraz brak funkcji mięśni tułowia w wyniku polio, MPD z mniejszymi ograniczeniami niż w klasie 1).
• Klasa 3 – prawidłowa funkcja lub niewielkie ograniczenie ręki grającej, umiarkowane ograniczenie ruchów tułowia i nóg (np. uszkodzenie rdzenia kręgowego na poziomie C8-TH9, brak funkcji mięśni tułowia i brak ograniczeń funkcji ręki w wyniku polio, MPD powodujące lekkie ograniczenia funkcji tułowia).
• Klasa 4 – prawidłowa funkcja ręki grającej, lekkie ograniczenie ruchów tułowia, znaczne ograniczenie ruchów nóg (np. uszkodzenie rdzenia kręgowego na poziomie C8-TH9, MPD z lepszą funkcją niż w klasie 3).
• Klasa 5 – prawidłowa funkcja ręki grającej, prawidłowa funkcja lub niewielkie ograniczenie ruchów tułowia, umiarkowane lub znaczne ograniczenie ruchów nóg (np. uszkodzenie rdzenia kręgowego na poziomie L1-S2).
• Klasa 6 – znaczne ograniczenie ruchów nóg lub funkcji ręki grającej albo inne uszkodzenia powodujące podobne ograniczenia (np. MPD w stopniu znacznym – porażenie połowicze, do którego zalicza się ręka grająca, paraplegia – porażenie dwukończynowe, do którego zalicza się ręka grająca, podwójna amputacja powyżej stawów kolanowych).
• Klasa 7 – znaczne ograniczenie ruchów nóg, znaczne ograniczenie funkcji ręki grającej, inne uszkodzenia powodujące podobne ograniczenia (np. ograniczenie funkcji obydwu nóg w sposób znaczny spowodowane polio, amputacja powyżej kolana jednej nogi oraz poniżej kolana w drugiej, niezupełne uszkodzenie rdzenia kręgowego).
• Klasa 8 – znaczne ograniczenie ruchów jednej z nóg, umiarkowane ograniczenie ruchów dwóch nóg oraz funkcji ręki grającej, inne dysfunkcje powodujące podobne ograniczenia (np. podwójna amputacja poniżej stawu kolanowego, amputacja jednej z nóg powyżej stawu kolanowego, sztywny staw łokciowy znacznie ograniczający ruchy zgięcia-wyprostu oraz pronacji-supinacji (rotacji).
• Klasa 9 – umiarkowane ograniczenie ruchów jednej z nóg, umiarkowane ograniczenie funkcji ręki grającej, inne dysfukcje powodujące podobne ograniczenia (np. amputacja jednej z nóg poniżej stawu kolanowego, sztywny jeden staw biodrowy, znaczne ograniczenie zakresu ruchu stawu łokciowego lub ramiennego).
• Klasa 10 – niewielkie ograniczenie ruchów jednej z nóg, niewielkie ograniczenie funkcji ręki grającej, inne dysfunkcje powodujące podobne ograniczenia (np. sztywny jeden staw skokowy, sztywny staw promieniowo-nadgarstkowy z zachowaniem funkcji chwytu, amputacja przedstopia przez wszystkie kości śródstopia – amputacja minimum 1/3 długości).
• Klasa 11 – niepełnosprawność intelektualna.