Dyscypliny Tokio 2020: BADMINTON

Badminton jest kolejną dyscypliną rakietową dołączoną do programu igrzysk paraolimpijskich, obok tenisa stołowego i tenisa ziemnego. Badmintoniści zanotują w Tokio upragniony debiut.

Zasady badmintona osób z niepełnosprawnością

Przepisy parabadmintona niewiele różnią się od badmintona. W niektórych klasach niepełnosprawności zawodnikom zmniejsza się powierzchnię kortu, jednak generalna zasada pozostaje niezmieniona – należy odbić lotkę tak, aby przeleciała na drugą stronę i pozostała na polu przeciwnika. Badminton obfituje w szereg ciekawych akcji, a lotka potrafi latać wyjątkowo szybko. W tej dynamicznej konkurencji odnajdują się również zawodnicy na wózkach czy po amputacjach.

W badmintonie można grać zarówno jeden na jeden (gra singlowa), jak i dwóch na dwóch (debel, mikst). Aby wygrać seta, trzeba uzyskać 21 punktów. W przypadku remisu 20:20, gra się na przewagi (jak w siatkówce czy tenisie stołowym). Gra się do dwóch wygranych setów. Siatka znajduje się na tej samej wysokości w przypadku wszystkich kategorii – 155 cm.

Pierwsze, historyczne zmagania w Tokio obejmują 14 konkurencji – siedmiu mężczyzn, sześciu kobiet i jednej mieszanej:

• kobiety: WH1, WH2, SL4, SU5, gra podwójna WH,
• mężczyźni: WH1, WH2, SL3, SL4, SU5, SS6, gra podwójna WH,
• rywalizacja mieszana: SL/SU.

Kategorie niepełnosprawności w badmintonie

• WH1 – zawodnicy na wózkach z poważną niepełnosprawnośćią, przeważnie z niepełnosprawnością nóg, jak i tułowia,
• WH2 – zawodnicy na wózkach z lżejszą niepełnosprawnością – z niepełnosprawnością nogi/nóg, słabsza równowaga chodzenia/biegania,
• SL3 – zawodnicy stojący – po amputacji lub ze znacznym porażeniem nóg/nogi, z zaburzoną równowagą,
• SL4 – zawodnicy stojący – z lżejszym niedowładem lub po amputacji nóg/nogi,
• SU5 – zawodnicy z dysfunkcją ręki – bezwładem / po amputacji,
• SS6 – zawodnicy o niskim wzroście – mężczyźni mogą mierzyć do 145 cm, a kobiety do 137 cm.