Rozwiązano pierwszą edycję konkursu „Kraków bez barier”

W pierwszej edycji konkursu „Kraków bez barier” zorganizowanej przez Urząd Miasta Krakowa oraz Stowarzyszenie Przyjaciół Integracji jury postanowiło nagrodzić cztery obiekty.

- Jury poszukiwało przykładów konkretnych i przemyślanych rozwiązań, umożliwiających i ułatwiających codzienne użytkowanie budynków i przestrzeni osobom niepełnosprawnym – wyjaśnia przewodniczący jury, Główny Architekt Miasta Krakowa, pan Andrzej Wyżykowski. Obiekty nagrodzone mogą stanowić inspirację i zachętę do poszukiwania coraz lepszych rozwiązań, uwzględniających różne potrzeby – dodaje.

Nagrody przyznano w czterech kategoriach.

W kategorii „Obiekt mieszkalny” uhonorowano dom przy ulicy Bratysławskiej 2. W uzasadnieniu czytamy między innymi:
zarówno wejście główne do budynku, jak i wejścia wewnętrzne do korytarzy, wind oraz mieszkań nie mają progów i są na tyle szerokie, że umożliwiają osobie niepełnosprawnej komfortowy i swobodny przejazd. Budynek wyposażony jest w 6 dużych wind, umożliwiających swobodne dotarcie do wszystkich kondygnacji mieszkalnych oraz do garażu podziemnego.
Budynek jest strzeżony całodobowo, zarówno w garażu podziemnym jak i części mieszkalnej – w razie potrzeby osoba niepełnosprawna może uzyskać pomoc pracownika ochrony. Przed budynkiem znajdują się miejsca parkingowe przeznaczone dla osób niepełnosprawnych.
W części komercyjnej budynku znajdują się: restauracja, hotel, salon fryzjersko-kosmetyczny, centrum medyczne, apteka, sklep ze sprzętem medycznym, wszystkie w pełni dostępne dla osoby poruszającej się na wózku. Otoczenie jest przyjazne, umożliwia swobodny dostęp do komunikacji i części handlowo – usługowej.
Budynek powstał w roku 2003, wybudowany przez firmę Contract Project s.c. Projekt budynku wykonali architekci: Józef Białasik i Witold Bolek z B2Studio.

W kategorii „Przestrzeń publiczna” nagrodzono ruchliwe skrzyżowanie w ścisłym centrum Krakowa - ulic Warszawskiej i Szlak. To miejsce zyskało uznanie, gdyż jest ono dobrze dostosowane do potrzeb osób z dysfunkcją wzroku oraz osób poruszających się na wózkach. Zwraca uwagę dobrze dobrana kolorystyka i faktura ciągów chodnikowych
- specjalne pasy o zróżnicowanej fakturze oraz zniwelowane krawężniki przy przejściach przez jezdnię. Znajdująca się między pasami jezdni wysepka o zmiennej fakturze, kolorystyka chodnika oraz słupki podnoszą poziom bezpieczeństwa. Skrzyżowanie jest udźwiękowione. Zdaniem Polskiego Związku Niewidomych jest to wzór godny naśladowania. Jury przychyliło się do tej opinii.
Inwestycja była realizowana przez Agencję Rozwoju Miasta wg. projektu Agencji Architektonicznej Centrum sp. z o.o.

W bardzo prestiżowej, ze względu na specyfikę miasta, kategorii „Obiekt zabytkowy” wygrał pałac Erazma Ciołka. Gotycko-renesansowy pałac przy ul. Kanoniczej 17 powstał w 1505 r. staraniem kanonika krakowskiego Erazma Ciołka - późniejszego biskupa płockiego, dyplomaty i mecenasa sztuki, z połączenia dwóch XIV-wiecznych domów. Pałac uchodzący w owym czasie za najokazalszy gmach przy ul. Kanoniczej, do dziś pozostaje jednym z najświetniejszych zabytków architektury rezydencjonalnej w Krakowie a zarazem największym budynkiem w zachodniej pierzei ulicy.
W 1996 r. pałac stał się własnością Muzeum Narodowego w Krakowie, a w latach 1999-2006 przeprowadzono jego kompleksową konserwację. W otwartym w październiku 2007 r. Muzeum prezentowane są zbiory z okresu średniowiecza, renesansu i baroku oraz kolekcja ikon. Muzeum dysponuje wygodną windą, wejście nie ma progu, jest WC dla osób niepełnosprawnych, usytuowane obok windy. W budynku jest dodatkowy schodołaz, platformy i szyny przenośne, niezbędne do pokonania kilku schodów do bocznych sal.
Jury zwróciło uwagę na wyjątkową trudność adaptacji budynki i dbałość wykonania.

W ostatniej kategorii - "Obiekt użyteczności publicznej" - rywalizacja była największa, jednak po burzliwej naradzie jury postanowiło uhonorować budynek Audytorium Maximum Uniwersytetu Jagiellońskiego. Jury uznała go za prawdziwy obiekt bez barier. Wjazd dla osób niepełnosprawnych prowadzi przez podjazd, ale wejście jest wspólne dla wszystkich. Przeszklone ściany posiadają zabezpieczone szyby. Oznakowanie budynku jest kontrastowe. Dwie windy z przyciskami opisanymi brajlem pozwalają dotrzeć na każdy poziom. Bezpośrednio pod hallem głównym Auditorium Maximum znajduje się dwupoziomowy parking na ponad sto samochodów z miejscami dla osób niepełnosprawnych umiejscowionymi blisko wejścia do windy. W salach znajdują się miejsca dla osób poruszających się na wózkach, a dzięki przenośnym podjazdom dostępne są wszystkie katedry.

Ponadto jury przyznało trzy wyróżnienia i dwa dyplomy uznania:

Wyróżnienia

Budynek Urzędu Marszałkowskiego – ul. Racławicka 56

Budynek, przebudowany na zlecenie Urzędu Marszałkowskiego wg. projektu Anny Sochy, stanowi zdaniem jury bardzo dobry przykład dostępnej siedziby administracji publicznej w Krakowie. Budynek jest dostępny dla osób poruszających się na wózkach. Swobodę poruszania się zapewniają: podjazd do głównego wejścia, drzwi automatyczne, winda z przyciskami opisanymi brajlem oraz bardzo starannie wykonane otoczenie budynku – chodniki i zjazdy. Toalety dla osób niepełnosprawnych są dobrze wyposażone. W korytarzach budynku znajdują się oznakowane ciągi komunikacyjne. Schody wyłożone są antypoślizgową wykładziną. Całość uzupełnia dobre oznakowanie.
Krakowianie pamiętają wcześniejszy stan budynku. Dobrze przeprowadzona adaptacja oraz staranne wykonanie i dobór materiałów wykończeniowych przyniosły pożądany skutek – budynek przyjazny dla niepełnosprawnego użytkownika.

Pawilon Wystawienniczo-Informacyjny Wyspiański 2000 przy Placu Wszystkich Świętych

Pawilon znajduje się na Starym Mieście, na rogu ulicy Grodzkiej i placu Wszystkich Świętych. W pawilonie mieści się m.in. centrum informacji turystycznej. Ideę budowy pawilonu zgłosił w ramach Festiwalu Kraków 2000 w roku 1998 Andrzej Wajda. Projekt architektoniczny wykonało biuro „Ingarden & Ewy, Architekci”. Autorem projektu jest Krzysztof Ingarden przy współpracy Jacka Ewy.
Pawilon "Wyspiański 2000" został oddany do użytku czerwca 2007 roku. Budynek jest dostępny, wyposażony w windę docierającą na wszystkie poziomy, a jego konstrukcja pozwala na swobodę poruszania się po nim osób z różnymi dysfunkcjami. Jest dobrze wyposażona toaleta dla osób niepełnosprawnych.

Muzeum Narodowe – Gmach Główny, ul. 3 maja 1

Budynek, zaprojektowany przez Czesława Boratyńskiego, Edwarda Kreislera i Bolesława Schmidta, wznoszony był z przerwami w latach 1934-1989. Wśród wystaw stałych prezentowanych w Gmachu Głównym Muzeum Narodowego w Krakowie znajdują się prezentacje: Galeria „Broń i Barwa w Polsce”, Galeria Rzemiosła Artystycznego oraz Galeria Sztuki Polskiej XX wieku. W salach wystaw zmiennych w Gmachu Głównym – zgodnie z misją Muzeum - organizowane są ekspozycje czasowe.
W roku 1998, dzięki zamontowaniu specjalnych wind zewnętrznych i wewnętrznych oraz platform schodowych, Gmach Główny Muzeum Narodowego w Krakowie stał się dostępny dla osób niepełnosprawnych z dysfunkcją ruchu.
Pracownicy muzeum organizują zwiedzanie dla osób niewidomych, przewodnicy szkolą się w oprowadzaniu grup z dysfunkcją intelektualną i chorych psychicznie. Obiekt jest wyposażony w defibrylator.

Dyplomy uznania:

Muzeum Narodowe w Krakowie
Jury pragnie wyróżnić konsekwentną pracę dyrekcji i pracowników Muzeum w dostosowywaniu Oddziałów Muzeum do potrzeb osób niepełnosprawnych oraz działania zmierzające do pełnej dostępności prezentowanych przez Muzeum Narodowe zbiorów.
W 2003 roku, po długotrwałym remoncie na siedzibę istniejącego od 1983 roku Muzeum Stanisława Wyspiańskiego przeznaczono kamienicę Szołayskich. Muzeum wyposażono w windę i toalety dla osób niepełnosprawnych, przebudowano wejście.
W ramach kolejnych działań w Kamienicy Łozińskich (remont na ukończeniu) prowadzone są prace nad instalacją pochylni, platformy schodowej oraz windy zewnętrznej; Dom Józefa Mehoffera zyskał nowe podwórko z pochylnią do ogrodu, choć sam budynek nie jest jeszcze przystosowany. Ponadto rozpoczęto remont i modernizację Galerii Sztuki Polskiej XIX wieku w Sukiennicach – Oddziału Muzeum Narodowego w Krakowie. Remont zakłada zainstalowanie windy, platform schodowych oraz pochylni, a projektowany remont Pałacu Czapskich i Spichlerza obejmie także dostosowanie budynków do potrzeb osób niepełnosprawnych, wprowadzając windy oraz pochylnie zapewniające swobodę korzystania z przestrzeni budynków.

Akademia Górniczo – Hutnicza
AGH od wielu lat konsekwentnie stara się o miano uczelni przyjaznej wobec osób niepełnosprawnych. Jury konkursu pragnie wyróżnić kompleksowe podejście Władz Uczelni do problemów, z którymi borykają się osoby niepełnosprawne.
Większość uczelnianych budynków posiada windy, podjazdy, dostosowane toalety, a pozostałe obiekty są stopniowo adaptowane. Studentom niesłyszącym pomaga na zajęciach tłumacz języka migowego. Sale dydaktyczne wyposażane są w pętle induktofoniczne i nadajniki radiowe, a osoby niedosłyszące mogą wypożyczać indywidualne systemy wspomagające słyszenie.
W Pracowni Tyfloinformatyki, w Uczelnianym Centrum Informatyki, studenci niewidomi i niedowidzący korzystają ze specjalistycznego sprzętu i oprogramowania, a także ze szkolenia i pomocy w obsłudze, instalacji, itp. W Pracowni również adaptuje się materiały dydaktyczne (w języku brajla lub w postaci elektronicznej - dźwiękowej lub w formie pliku tekstowego). W Bibliotece Głównej można korzystać ze zbiorów w alternatywnej formie, a w czytelni z powiększalnika tekstu.

Uwagę zwraca Dom Studencki „Alfa”, który jest położony w centrum kampusu AGH, co sprawia, że studenci mieszkający w tym akademiku nie mają problemów transportowych w dotarciu na zajęcia. DS. „Alfa” posiada osiem pokoi przystosowanych dla osób poruszających się na wózkach inwalidzkich. W każdym pokoju jest telefon oraz łącze internetowe i telewizji kablowej. Pokoje posiadają przystosowane toalety (krzesełko pod prysznicem, uchwyty, lustro) oraz kuchnię wyposażoną w kuchenkę elektryczną i lodówkę. W akademiku są również dwa pokoje z zamontowaną sygnalizacją świetlną dla osób niesłyszących. W budynku jest winda (platforma) od poziomu -1 do 2.
W DS „Alfa” znajduje się Biuro ds. Osób Niepełnosprawnych AGH i siedziba Zrzeszenia Studentów Niepełnosprawnych AGH. W biurze znajduje się przystosowany dla osób niedosłyszących aparat telefoniczny z faxem. Z uwagi na to, że każdy pokój w akademiku jest wyposażony w telefon istnieje możliwość zainstalowania w pokoju osoby niesłyszącej przystosowanego aparatu telefonicznego.

Jury konkursu:
Bogdan Dąsal – Pełnomocnik Prezydenta Miasta Krakowa ds. Osób Niepełnosprawnych,
Piotr Pawłowski -  Prezes Stowarzyszenia Przyjaciół Integracji,
prof. dr hab. inż. arch. Andrzej Wyżykowski - Główny Architekt Miasta,
mgr inż. arch. Jerzy Zbiegień - Miejski Konserwator Zabytków,
mgr inż. Małgorzata Boryczko - Powiatowy Inspektor Nadzoru Budowlanego w Krakowie,
dr hab. inż. arch. Hanna Grabowska-Pałecka - Politechnika Krakowska,
Jacek Maria Stokłosa - Główny Plastyk Miasta,
Helena Maślana - Fundacja Sztuki Osób Niepełnosprawnych