Kolarstwo
Kolarstwo dla osób niepełnosprawnych
zostało rozwinięte do postaci dyscypliny sportowej przez
niewidomych cyklistów, którzy jeździli na tandemach. Jest też
stosunkowo młodą dyscypliną – na paraolimpiadzie pojawiło się po
raz pierwszy w Seulu, w 1988 roku.
Dziś na igrzyskach paraolimpijskich ścigają się kolarze z różnymi
rodzajami niepełnosprawności, na odpowiednio dobranych do ich
możliwości rowerach – dwu i trzykołowych, a także napędzanych siłą
rąk.
Oprócz podziału na klasy wynikającego z różnych rodzajów
niepełnosprawności, funkcjonuje podział na kolarstwo szosowe i
torowe.
Podczas wyścigów szosowych zawodnicy konkurują ze sobą na
dystansach wytrzymałościowych o długości od 3 do 120 km. Na
welodromie kolarze ścigają się na torze o długości 250, lub 333,33
m, na dystansach 1, 3 i 4 tysiące metrów, oraz w sprincie. Kolarze
niewidomi startują na tandemach z widzącym pilotem.
Komentarze
brak komentarzy
Polecamy
Co nowego
- Castro ze srebrem Inclusive Games!
- WAKE UP START
- Czy autyzm jest uwarunkowany genetycznie? Jakie zachowania wykluczają autyzm?
- Zaproszenie dla mieszkańców województwa śląskiego do udziału w projekcie „Spotkajmy się w dialogu”
- Spotkanie z autorkami wystawy „Czarne wiśnie nie rzucają cienia” w ramach Festiwalu Kultury bez Barier: Czy warto zajmować się sztuką?
Dodaj komentarz