Jeździectwo

Jeździectwo jako sport osób niepełnosprawnych rozwinęło się w latach osiemdziesiątych XX wieku. Jego początków należy upatrywać w hipoterapii.

Na olimpiadzie pojawiło się po raz pierwszy w Atlancie w 1996 roku. Rywalizowali tam ze sobą jeźdźcy z 16 państw. Dziś jeździectwo, jako dyscyplina paraolimpijska, jest uprawiane już w ponad 40 krajach, w tym w Polsce.

W rywalizacji mogą brać udział osoby z większością rodzajów niepełnosprawności: porażeniem mózgowym, niedowidzące i osoby po amputacjach.

W ramach tej dyscypliny funkcjonuje tylko jedna konkurencja – ujeżdżenie. Składa się ona z dwóch części. W pierwszej zawodnik wykonuje określone ruchy i figury: piruety, trucht w stepie itp. Sędziowie oceniają zachowanie równowagi, kontrolę nad koniem, oraz zgranie ruchów konia i jeźdźca. W drugiej części – dowolnej, zawodnik prezentuje układ ruchów do muzyki. Ocenia się rytm i harmonię.


Fot: Wikimedia Commons