Marion Hersh

09.06.2015

Autor: Kajetan Prochyra, fot. archiwum laureatki

– Marion jest wyjątkowa – mówi Hanna Pasterny, finalistka konkursu „Człowiek bez barier 2011“. Marion jest Szkotką, doktorem automatyki, wynalazcą, aktywistką na rzecz równouprawnienia kobiet, autorką wielu publikacji oraz badaczem życia osób z niepełnosprawnością wzroku i słuchu.

Profesor Hersh mówi w 13 językach – w tym także po polsku. Sama od dziecka ma poważną krótkowzroczność oraz zespół Aspergera. Od kilku lat realizuje swoje badania także w Polsce. Ich celem było zidentyfikowanie potrzeb i trudności, na jakie w życiu codziennym napotykają osoby niewidome, niesłyszące i głuchoniewidome. Marion Hersh prowadzi badania zawsze w języku kraju, w którym pracuje – bez pomocy tłumacza. Dzięki temu jest w stanie nawiązać bliższy, indywidualny kontakt z osobami, z którymi przeprowadza badania.

W Polsce osoby z niepełnosprawnością mówiły o swoich problemach i wspólnie zastanawiały się, w jaki sposób można je rozwiązać. Marion Hersh dotarła do osób samotnych, niewychodzących z domu. Dzięki temu wyniki jej badań są miarodajne, a rekomendacje, które zawarła w raporcie opracowanym dla Komisji Europejskiej – bardzo konkretne, dotyczą m.in. zapotrzebowania na mówiącą i dźwiękową informację w przestrzeni publicznej, dostępności budynków, transportu, nowych rozwiązań systemowych i stworzenia pomocy rehabilitacyjnych i adaptacyjnych dla osób z dysfunkcją wzroku i słuchu.

Upartość pokonywania barier

Od kilkunastu lat Marion Hersh pracuje także nad rozwojem technologii wspomagających ludzi niewidomych, głuchoniewidomych i głuchych. Stworzyła prototyp elektronicznej rękawicy do komunikacji z osobami głuchoniewidomymi, a także robota-asystenta dla osób niewidomych.

W pracy pomagała jej Hanna Pasterny, aktywistka organizacji pozarządowych oraz autorka książek i osoba niewidoma. Na pierwszy rzut oka obie panie mogło połączyć przede wszystkim zamiłowanie do jazdy na rowerze i do wiedzy, ale narodziła się też przyjaźń między studentką (wtedy jeszcze) z Polski, jedzącą mięso katoliczką, a szkocką genialną panią profesor, weganką i praktykującą żydówką.

Niedawno ukazała się książka Tandem w szkocką kratkę Hanny Pasterny, opisująca ich przeżycia i przygody. Zespół Aspergera określa zbiór problemów, który łączy się w niepełnosprawność społeczną. Osoby z zespołem Aspergera mogą mieć problemy w komunikacji z innymi ludźmi, nieco inaczej funkcjonuje ich wyobraźnia. W inny, bardzo dosłowny sposób rozumieją język mówiony. Trudniej adaptują się w nowej sytuacji, miejscu, warunkach.

– Marion ma coś takiego w charakterze, co jest zresztą charakterystyczne dla osób z zespołem Aspergera, że nie przejmuje się opiniami z zewnątrz – mówi Maria Wroniszewska z Fundacji Synapsis. – Nie jest uzależniona od jakiejkolwiek mody. Dąży do celu i w tych dążeniach jest bardzo uparta – niezależnie od tego, ile czasu i wysiłku będzie ją to kosztowało. Pokonuje bariery nie tylko dla siebie samej, ale także dla innych.

Artykuł pochodzi z magazynu „Integracja”, nr 5/2012