Udary i zawał: rehabilitacja

Nie polecam!!!I Wydaje mi się, że pacjentka (z dusznością, przytomna) za późno otrzymała fachową pomoc medyczną ratowniczą, przez co wystąpiło niedotlenienie, czego konsekwencją było zatrzymanie się układu oddechowego i krążenia. W momencie gdy u pacjentki podłączonej pod domowy respirator wystąpiła duszność ( ok. 7:40) w klinice nie było lekarza dyżurnego, tylko pielęgniarz (Tunezyjczyk) i pielęgniarka na cały oddział, którzy wpadli w panikę (brak profesjonalizmu) . Brak lekarza dyżurnego w klinice na tzw. dyżurze nocnym (okazało się, że w nocy na miejscu w klinice jest tylko dyżur pielęgniarski). Pielęgniarz mocno uciskał na zdeformowaną, małą klatkę piersiową pacjentki rzekomo wykonując reanimację ???. Czy tak powinno postępować się przy wystąpieniu duszności ??? Wydaje mi się że nie ( skonsultowane z inną kliniką i szpitalem) . Przed godziną ósmą zjawił się lekarz dyżurny w klinice (lekarz zamiast szybko i profesjonalnie działać, próbował dodzwonić się do dyrektora placówki i lekarza). Pielęgniarz dalej wykonywał uciski ( możliwe, że mógł połamać żebra) . Odłączył się respirator, po chwili zaczęła spadać saturacja, po dłuższej chwili zaczęły sinieć wargi. Gdzie tlen, dotlenienie???? Gdzie farmakologia? Gdzie fachowa szybka pomoc? BRAK. Dopiero po ósmej zjawił się lekarz z centrum i ratownicy medyczni. Wydaje mi się, że to już było trochę za późno, gdyż doszło zapewne do niedotlenienia i obumierania komórek . Resuscytacja i podanie dawki adrenaliny było dopiero za ratowników medycznych, czyli jakieś dwadzieścia parę minut po wystąpieniu duszności. Z tego co mi wiadomo pacjentka ze szpitala była wydana do kliniki w dobrej kondycji, mogła opuścić OIOM i być transportowana na kontynuację leczenia i rehabilitację , lecz lekarz kliniki twierdził, że pacjentka przyjechała do placówki w stanie ciężkim. Dlaczego w dniu przyjazdu nie poinformował najbliższej osoby będącej z pacjentką w klinice o zaistniałej sytuacji, jeśli niby taka wystąpiła? Przyjął do kliniki niby w stanie ciężkim, pobrał opłatę za pobyt a nie zapewnił rzetelniej opieki lekarza na choćby 2-3 noce, by mieć kontrolę i szybko działać, gdyby coś się działo? Czy szpital wypuścił by pacjentkę w stanie ciężkim? Wątpię!!!!. Szokiem było to, że specjalista od obsługi respiratora dostępny tylko na telefon od poniedziałku do piątku ( w sobotę i niedzielę brak jakiejkolwiek pomocy !).Pacjentka na uproszczenie i polepszenie podłączenia do respiratora miała czekać 3 dni (niestety już się nie doczekała).Wydaje mi się, że jeśli klinika nie była w stanie zapewnić opieki i bezpieczeństwa pacjentce jak na oddziale internistycznym to po prostu nie powinna przyjmować . Dla pacjentki liczyło się to by mieć zapewnioną fachową opiekę medyczną jak na oddziale internistycznym . I z taką też myślą szpital wydał pacjentkę na dalsze leczenie i rehabilitację. Słowa.... "Pacjentka została przekazana do naszego ośrodka w stanie ciężkim " , "Zarówno Pan jak i my zdawaliśmy sobie sprawę, że definitywne wyleczenie chorej było niemożliwe, a długotrwały pobyt w poznańskim szpitalu był spowodowany chronicznym przebiegiem choroby i występowaniem bardzo licznych powikłań" , "Pacjentka i tak długo żyła z chorobą Larsena", "Gasł płomień na ostatniej świecy" . Bez komentarza..... WYDAJE MI SIĘ, ŻE DOSZŁO DO RAŻĄCYCH UCHYBIEŃ PRZEZ CO PACJENTKA STAŁA SIĘ OFIARĄ SYSTEMU PRYWATNEJ OPIEKI PIELĘGNIARSKIEJ I MEDYCZNEJ. Wydaje mi się, że będący w tym czasie zespół pielęgniarski był nie przygotowany na radzenie sobie z zaistniałą sytuacją ( występująca duszność). Brak lekarza dyżurnego w klinice i brak szybkiego skutecznego i odpowiedniego działania doprowadziło do TRAGEDII młodej kobiety. Klinika wprowadziła w błąd zarówno szpital, w którym była leczona pacjentka jak i osoby bliskie załatwiające pobyt i rehabilitację. Brak ratownictwa w klinice, brak zapewnienia bezpieczeństwa przez 24 godziny, brak profesjonalizmu o czymś świadczy..... KLINIKA??? PRĘDZEJ BARDZO DROGA NOCLEGOWNIA Z REHABILITACJĄ .

Podobno tacy pacjenci nie nadają się na taką rehabilitację, bo .... nie chodzą i nie biegają! Douczcie więc w tym zakresie kardiologów, aby bezpośrednio kierowali takich pacjentów na wczesną rehabilitację kardiologiczną prosto po angioplastyce, a nie odwożono ich do domu na leżenie plackiem i ewentualną późniejszą walkę z biurokracją o miejsce w długaśnych kolejkach. Zostałam sama uwięziona w domu w takiej sytuacji. Rady telefoniczne z Ministerstwa Zdrowia z Dep. Rehabilitacji, z NFZ oraz z Integracji to wysłać skierowanie do Szpitala Kardiologicznego prowadzącego taką wczesną rehabilitację i czekać na odpowiedź. A list wyślą chyba aniołowie, zrobią zakupy i zaopiekują się medycznie pacjentem. Jest coraz lepiej w tym zakresie, nie ma co! Za komuny coś takiego nigdy by się nie zdarzyło, na bank! Do tej pory jako samotna osoba poruszająca się na wózku radziłam sobie świetnie, aż do chwili tego zawału. Teraz zostałam sama z wypisem w dłoni i obojętnością ludzką. Chyba sobie myślą "że z głodu sama w domu nie umrze, ktoś się tam pewnie zlituje". Nie życzę nikomu takiej sytuacji ! Nigdy w życiu ! A co jeśli nie ??? Do domów opieki przyjmują jeśli się ma odpowiednio wysoką rentę lub emeryturę i też trzeba czekać aż ktoś inny umrze !!! Wszystko to nam wywalczył Wałęsa, mamy teraz wolność ! Hurra ! ! !

czy w myśl przepisów ZUS zawał czy udar mózgu w trakcie pracy nie jest traktowany jako wypadek w pracy?

gdzie i kto może mnie zatrudnić po udarze mózgu Czuję się świetnie Całe życie pracowałem-obecnie nie znajduje miejsca na Ziemi

Nie każdy pacjent ma możliwość dojazdu na rehabilitację do ośrodka. W takich wypadkach warto zaprosić fizjoterapeutę do domu. W Warszawie takim miejscem jest Mobilemed (www.mobilemed.pl).

Choruję na Toczeń Układowy,jestem po dwóch zawałach serca,udarze mózgu,mieszkam na wsi,jestem samotna,z rentą w wysokości 820 złotych. Jak żyć? Tak się zastanawiam; dla kogo jest ten artykuł??