Rząd przyjął Krajowy Program Przeciwdziałania ubóstwu i Wykluczeniu Społecznemu

W dokumencie zawarte są konkretne kierunki działań m.in. trwałe zmniejszanie ubóstwa i wykluczenia społecznego, w szczególności dzieci i młodzieży, stworzenie nowych szans na rynku pracy, wsparcie osób starszych i aktywna integracja osób żyjących w ubóstwie.

Krajowy Program Przeciwdziałania Ubóstwu i Wykluczeniu Społecznemu jest pierwszym takim strategicznym programem w Polsce.

Zakłada on spadek wskaźnika osób zagrożonych wykluczeniem społecznym od 2011 r. z 27,3 proc. do ok. 22 proc. w 2020 r. Z kolei o 6,3 proc. ma zwiększyć się wskaźnik zatrudnienia osób z niepełnosprawnościami (z 20,3 proc. do 27 proc.) oraz o 5,6 proc. wskaźnik kobiet z najmłodszym dzieckiem na utrzymaniu do 5. roku życia (z 57,75 proc. do 63 proc.).

Kiedy następuje wykluczenie społeczne?

Założenia Programu są o tyle realne, że w latach 2008–2013 liczba osób zagrożonych ubóstwem lub wykluczeniem społecznym spadła o 1,74 mln osób, z prawie 11,5 mln do 9,74 mln.

Granica ubóstwa w 2013 r. wyniosła 12 966 zł. rocznego dochodu dla jednej osoby i 27 288 zł. rocznego dochodu dla rodziców z dwójką dzieci do 14. roku życia.

Wykluczenie społeczne występuje, gdy z przyczyn finansowych nie można pozwolić sobie na zaspokojenie czterech z dziewięciu podstawowych potrzeb lub gdy członkowie rodziny przepracowali mniej niż 20 proc. pełnego rocznego czasu pracy.

W roku 2012 prawie 124,5 mln mieszkańców Unii Europejskiej doświadczało różnych deficytów – tzn. braku środków finansowych, braku dostępu do dóbr materialnych czy też dostępu do pracy.