Dodatkowe pomieszczenie mieszkalne

Mam pytanie odnośnie orzekania o dodatkowym pomieszczeniu, powierzchni mieszkalnej. Mąż ma orzeczony znaczny stopień niepełnosprawności na stałe. Choruje od dziecka na pilineuropatię genetyczną, która objawia się zanikami mięśniowymi, niedowładami i porażeniami. Choroba jest nieuleczalna i ma charakter postępujący. Ponieważ uszkodzone są nerwy czuciowe, często przewraca się, również w domu nawet po jednym, dwóch krokach. W ubiegłym roku straciliśmy swoje mieszkanie na rzecz banku, teraz wynajmujemy, chcemy starać się o mieszkanie komunalne. Zwróciliśmy się do orzecznictwa o orzeczenie, czy przysługuje dodatkowe pomieszczenie, gdyż przy pierwszym orzekaniu ten punkt wcale nie był brany pod uwagę. Orzecznictwo oddaliło wniosek, pisząc, że „odmawiają wystawienia orzeczenia o stopniu niepełnosprawności, bo nie nastąpiło znaczne pogorszenie stanu zdrowia”. Jakie są przepisy, komu przysługuje dodatkowa powierzchnia, dodam, że rehabilitujemy w domu. Z góry dziękuję za odpowiedź.

Szanowna Pani,

Zgodnie z regulacją, zawartą w art. 6 ust. 1 ustawy z dnia 27 sierpnia 1997 r. o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych, organami właściwymi w sprawie orzekania o niepełnosprawności są powiatowe zespoły do spraw orzekania o niepełnosprawności – jako pierwsza instancja – i wojewódzkie zespoły do spraw orzekania o niepełnosprawności – jako druga instancja.

Przepisy ww. ustawy oraz aktów wykonawczych do niej wydanych regulują, jakie dodatkowe wskazania oprócz ustalenia niepełnosprawności oraz jej stopnia powinny zawierać orzeczenia. Między innymi, w orzeczeniu takim wskazuje się na konieczność korzystania przez osobę zainteresowaną z prawa do zamieszkiwania w oddzielnym pokoju. Zgodnie z § 5 ust 1 pkt 4 rozporządzenia Ministra Gospodarki, Pracy i Polityki Socjalnej z dni 15 lipca 2003 r. w sprawie orzekania o niepełnosprawności i stopniu niepełnosprawności, przy ocenie, czy taka konieczność zachodzi bierze się pod uwagę rodzaj niepełnosprawności, w szczególności, czy osoba porusza się na wózku inwalidzkim, jest leżąca, ma znaczne ograniczenia w przyjmowaniu pokarmów i innych czynnościach fizjologicznych.

Konstrukcja tego zapisu ma jednak charakter ogólny i otwarty, zawiera pewne wskazówki, ale z uwagi na zapis „w szczególności”, pozwala organowi na indywidualną ocenę przesłanek i odniesienie się do konkretnego stanu faktycznego. Organ orzekający w tym przedmiocie powinien zatem brać pod uwagę nie tylko wymienione w tym przepisie kryteria, ale także wszystkie okoliczności ustalone w sprawie, dotyczące aktualnego stanu zdrowia osoby zainteresowanej oraz zakres i rodzaj ograniczeń w codziennym funkcjonowaniu spowodowanych naruszoną sprawnością organizmu. Organ powinien także uzasadnić swoje stanowisko.

Z poważaniem,

dr Michał Urban, radca prawny