Badania monitoringowe pęcherza neurogennego

Zalecenie specjalistów jest rygorystyczne – chorzy z problemem pęcherza neurogennego muszą systematycznie przeprowadzać badania dróg moczowych. Pozostają pytania: kiedy, jakie i w jakich niepokojących sytuacjach? Przedstawiamy podręczny terminarz.    

Ocena wyjściowa

Badania mające na celu określenie stanu wyjściowego pęcherza i układu moczowego, które należy wykonać w terminie do sześciu miesięcy po urazie lub rozpoznaniu dysfunkcji pęcherza: 

• badanie urodynamiczne,
• badanie ultrasonograficzne (USG) z oceną zalegania moczu po mikcji (opróżnieniu pęcherza),
• ocenę czynności nerek,
• ocenę posiewu moczu.

Po diagnozie

Badania, które należy wykonywać systematycznie po zdiagnozowaniu pęcherza neurogennego:

• 1 raz na miesiąc – badanie ogólne moczu,
• 1 raz na sześć miesięcy – USG z oceną zalegania moczu, badanie ogólne moczu, poziom kreatyniny (produkt przemiany materii, określenie stężenia kreatyniny pozwala na monitorowanie pracy nerek),
• po leczeniu antybiotykami infekcji dróg moczowych – kontrolne badanie moczu na posiew.
• przy pogłębianiu się dysfunkcji

Badania, które należy wykonywać raz na rok, jeśli stan układu moczowego lub nietrzymanie moczu pogarsza się:

• USG z oceną zalegania moczu,
• badanie urodynamiczne,
• badania laboratoryjne: ogólne i posiew.

Sytuacje alarmowe

Pilnie należy zgłosić się do lekarza przy objawach, które mogą świadczyć o infekcji dróg moczowych, rozciągnięciu pęcherza lub stanie zapalnym miednicy mniejszej. Są nimi:  

• gorączka,
• ból pęcherza i/lub cewki moczowej,
• nieprzyjemny zapach moczu,
• zmętnienie moczu,
• bóle głowy,
• pocenie się,
• rumień skóry.

Więcej informacji na temat badań urologicznych znajdziecie w dziale: Fakty i Mity.

Tekst powstał na podstawie informacji z poradnika dla pacjentów pt. „Co robić, gdy opróżnianie pęcherza sprawia kłopoty?” – autor: prof. Piotr Radziszewski.