Co dalej z osobami niepełnosprawnymi intelektualnie po skończeniu szkoły specjalnej?
Witam. Jestem pedagogiem specjalnym, pracuję w Specjalnym Ośrodku Szkolno-Wychowawczym z uczniami z różną niepełnosprawnością intelektualną (od umiarkowanej do głębokiej). Od kilku lat nurtuje mnie pytanie, jak można pomóc naszym absolwentom. Gdy kończą 24 lata, kończą edukację i tu zaczyna się poważny problem. Na ogół ludzie ci są zamknięci w domach, nie integrują się ze środowiskiem lokalnym, nie mówiąc już o podjęciu jakiejkolwiek pracy. W naszym powiecie jest jeden warsztat terapii zajęciowej, do którego uczęszcza ok. 30 uczestników... Reszta niepełnosprawnych nie ma takiej możliwości – latami czekają na wolne miejsce... W naszym miasteczku jest ok. 30 dorosłych niepełnosprawnych intelektualnie, którzy siedzą w domach, nie są objęci żadnymi zajęciami, aktywizacją. Udało mi się nawiązać współpracę z chętnym rodzicem jednego z „dzieciaków”, który w ostatnim czasie kupił stary dom, który chcemy przeznaczyć dla „naszych” podopiecznych. Jak się do tego zabrać, co stworzyć w tym lokalu?
Szanowna Pani,
Wielu rodziców dorosłych osób z niepełnosprawnością intelektualną zwraca uwagę na ten problem. Dlatego bardzo często organizują rozmaite formy wsparcia, rehabilitacji czy zajęć dla dorosłych osób z niepełnosprawnością intelektualną.
Proponujemy kontakt z Polskim Stowarzyszeniem na Rzecz Osób z Upośledzeniem Umysłowym.
Być może, w celu zrealizowania Państwa pomysłu, będzie warto założyć organizację pozarządową, np. stowarzyszenie. W celu uzyskania informacji, jak to zrobić, warto skorzystać z informacji zawartych na stronie Ngo.pl.
Zachęcamy też do poznania historii innych rodziców, którzy również musieli zmierzyć się z takim problemem:
- artykuł „Kto zapewni mojemu dziecku dom?",
- artykuł „Gdy mnie już nie będzie”,
- artykuł „Gdy rodziców zabraknie...”.
Z poważaniem,
Ewa Szymczuk, doradca socjalny w Centrum Integracja w Warszawie