Dyscypliny Pjongczang 2018: narciarstwo biegowe

Paraolimpijski debiut tej konkurencji jest ściśle związany z samym początkiem zimowych igrzysk paraolimpijskich. Od 1976 roku niezmiennie narciarstwo biegowe jest jedną z najbardziej „medalodajnych” dyscyplin w programie igrzysk.

Zasady narciarstwa biegowego osób z niepełnosprawnością

Ta odmiana narciarstwa była obecna na zimowych igrzyskach paraolimpijskich od początku, czyli od zawodów w szwedzkim Örnsköldsvik w 1976 r. Kobiety i mężczyźni (tylko stojący) używali wówczas na wszystkich dystansach wyłącznie techniki klasycznej. Narciarze siedzący zostali dopuszczeni do startów w 1984 r. podczas igrzysk w Innsbrucku, a konkurencje medalowe techniką dowolną zaczęły obowiązywać dopiero od igrzysk w Albertville w 1992 r.

W tej dyscyplinie sportowcy podzieleni są na trzy grupy startowe: zawodników stojących, siedzących oraz niewidomych i niedowidzących. Zawodnicy siedzący poruszają się na sledżach, czyli „sankach” z siedziskiem z zamocowanymi nartami biegowymi, a poruszają się odpychając się kijkami. Z kolei niewidomi biegacze korzystają z pomocy przewodnika.

Zawodnicy po amputacjach lub z niesprawnymi nogami startują na sledżach, czyli „sankach” z siedziskiem z zamocowanymi nartami biegowymi, fot. Maciej Wolański/PZSN Start

Medale w biegach narciarskich zostaną rozdane aż dwudziestokrotnie. Na Igrzyskach Paraolimpijskich rozegrane zostaną następujące konkurencje:

• biegi na 12 km kobiet i 15 km mężczyzn (kat. siedząc),
• biegi na 15 km kobiet i 20 km mężczyzn techniką dowolną (kat. stojąc oraz kat. osób niewidomych i niedowidzących),
• sprint techniką klasyczną (wszystkie kategorie niepełnosprawności),
• 7,5 km kobiet i 10 km mężczyzn techniką klasyczną (kat. stojąc oraz kat. osób niewidomych i niedowidzących),
• 5 km kobiet i 7,5 km mężczyzn (kat. siedząc),
• sztafeta mieszana 4x2,5 km (wszystkie kategorie niepełnosprawności),
• sztafeta open 4x2,5 km (wszystkie kategorie niepełnosprawność).

Kategorie niepełnosprawności w biegach narciarskich

W tej dyscyplinie sportowcy podzieleni są na trzy grupy startowe:

• stojący (po amputacjach lub z porażeniem kończyn górnych – LW2-9),
• siedzący (LW10-12),
• oraz niewidomi i niedowidzący (B1-3).

Polskie sukcesy

Katarzyna Rogowiec z dumą prezentuje swój brązowy medal zdobyty w Vancouver, fot. Stanisław Kowalczuk/EastNews

Polskie narciarstwo biegowe dostarczyło nam aż 36 medali na igrzyskach paraolimpijskich. Nasi reprezentanci jedenastokrotnie sięgali po tytuł mistrzowski, dodatkowo sześć razy kończyli zmagania na drugiej pozycji i aż dziewiętnastokrotnie na trzeciej. W klasyfikacji medalowej tej dyscypliny daje nam to ósme miejsce na 26 krajów, które zdobywały medale.

Najwięcej, bo aż siedem medali zdobyli Marcin Kos oraz Jan Kołodziej – biegacze ci reprezentowali nas na igrzyskach w latach 1988-1994. Wspomniany Kos sięgał czterokrotnie po tytuł mistrza paraolimpijskiego, dorzucając dwa srebra i brąz. Jak Kołodziej raz sięgnął po najwyższe laury, dodatkowo raz został wicemistrzem paraolimpijskim oraz pięciokrotnie stawał na najniższym stopniu podium. Z dwóch złotych cieszył się w 1984 r. Marian Niedźwiadek, zaś jedno złoto i i jeden brąz to dorobek Wiesława Fiedora z Salt Lake City z 2002 r.

Wśród pań należy wspomnieć o jednej z najbardziej rozpoznawalnych postaci w zimowych sporcie paraolimpijskim – Katarzynie Rogowiec, która w Turynie w 2006 r. dwukrotnie została mistrzynią paraolimpijską, zaś cztery lata później w Vancouver sięgnęła po brąz. Raz po złoto sięgnęła Barbara Chmielecka, dodatkowo nasza narciarska w 1984 r. cieszyła się z dwóch brązowych krążków.

Jak będzie w Pjongczangu?

Największe nadzieje na medal daje Witold Skupień – aktualny medalista mistrzostw świata. Polak w tegorocznym Pucharze Świata prezentował wysoką formę, a tuż przed igrzyskami zajął trzecie miejsce w narciarskim biegu długim techniką klasyczną (kat. zawodników stojących) podczas zawodów Pucharu Świata w fińskim Vuokatti. Pozostali reprezentanci Polski powinni walczyć o miejsca w czołowej dziesiątce.

Witold Skupień to jedna z polskich nadziei na medal w Pjongczangu, fot. Maciej Wolański/PZSN Start

Czy wiesz, że...

Marcin Kos z siedmioma medalami (4-2-1) zajmuje piętnastą lokatę, wspólnie z Rosjaninem Kiriłem Michajłowem, w klasyfikacji medalowej „wszech czasów” w tej konkurencji.

Informacje praktyczne

Obiekt

Alpensia Biathlon Centre

Liczba kompletów medali

20

Terminarz

godziny według polskiego czasu

• 11 marca – 15 km mężczyzn (kat. siedząc) – godz. 2:00-3:05
• 11 marca – 12 km kobiet (kat. siedząc) – godz. 3:15-4:25
• 12 marca – 20 km mężczyzn i 15 km kobiet techniką dowolną (kat. siedząc + kat. niewidomi i niedowidzący) – godz. 2:00-5:30
• 14 marca – sprint techniką klasyczną (wszystkie klasy niepełnosprawności) – kwalifikacje godz. 2:00-3:25, półfinały i finały godz. 4:00-6:30
• 17 marca – 10 km mężczyzn i 7,5 km kobiet techniką klasyczną dowolną (kat. siedząc + kat. niewidomi i niedowidzący) – godz. 2:00-4:30
• 17 marca – 7,5 km mężczyzn i 5 km kobiet (kat. siedząc) – godz. 4:40-5:55
• 18 marca – sztafeta mieszana 4x2,5 km (wszystkie klasy niepełnosprawności) – godz. 2:00-2:40
• 18 marca – sztafeta open 4x2,5 km (wszystkie klasy niepełnosprawności) – godz 3:00-4:05