„Wariat”, „ma żółte papiery”. Skandaliczny język w konsultowanych materiałach edukacyjnych

wariat ma żółte papiery dobrze mu tak

To ja napisałam do redakcji w sprawie krzyżówki z żółtymi papierami. Po zapoznaniu się z komentarzami, w tym także tych czytelników, którzy uważają, że robimy z igły widły, a w domyśle, że pewnie przyczepiła się jakaś przewrażliwiona wariatka, zdecydowałam, że wyjaśnię Wam, dlaczego to zrobiłam. Jestem niewidoma. Nie jestem przewrażliwiona na punkcie słownictwa dotyczącego niepełnosprawności. Irytuje mnie wręcz poprawność polityczna i tworzenie leksykalnych potworków, takich jak „sprawni inaczej” czy „osoby o alternatywnej motoryce”. Jestem niepełnosprawna i nie uważam, że jedyną prawidłową formą jest „osoba z niepełnosprawnością”. Moim zdaniem w tym podręczniku problemem nie tyle jest hasło „wariat”, które jest nacechowane negatywnie, ale używa się go również w mowie potocznej, nie w kontekście zaburzeń psychicznych, lecz „żółte papiery”. Jest to ćwiczenie na eufemizmy, więc podanie zwrotu negatywnego oraz odpowiednika o łagodniejszym wydźwięku jest uzasadnione. Popatrzcie na inne hasła w tej krzyżówce: puszysty – gruby, pozbawić kogoś życia – zabić itd. Poprzez analogię uczeń może wywnioskować, że zwrot „mieć żółte papiery” jest neutralny i można go stosować. W dobrej wierze zapyta więc kolegę, którego tata leczy się psychiatrycznie: „Czy twój tata ma żółte papiery?”. Po urlopie zdrowotnym wróci do szkoły nauczycielka, która leczy się na schizofrenię i co może usłyszeć? „Pani Aniu, tak się cieszymy, że pani wróciła. Ma pani żółte papiery?” W każdym z konsultowanych materiałów można wejść w wariant nauczycielski. Myślałam, że może w scenariuszu lekcji jest wzmianka o tym, by zwrócić uwagę uczniom, że zwrot „żółte papiery” nie jest neutralny i jakich zwrotów możemy używać w kontekście zaburzeń psychicznych. Niestety nic takiego tam nie ma. Empatyczny nauczyciel zwróci na to uwagę. Obawiam się jednak, że większość pedagogów w ogóle tego nie zauważy i popatrzy tylko na rozwiązanie krzyżówki. Zachęcam Was do wzięcia udziału w konsultacjach. Nie przeczytałam wszystkich materiałów, ale nieprawidłowości jest więcej: sporo literówek, w jednym z podręczników do polskiego słowniczek nie w kolejności alfabetycznej, błędy językowe (dokąd się państwo wybieracie zamiast „wybierają”), w materiale o rozbiorach Polski ni z gruszki, ni z pietruszki film o luteranizmie, niektóre nagrania w usypiającym tempie, w dodatku jakby ktoś czytał encyklopedię, w jednym z filmów muzyka zagłusza słowa lektora. Poza tym sporo ćwiczeń jest niedostępnych dla uczniów nieposługujących się myszą, a tyle się mówiło, że e-podręczniki tworzy się także z myślą o uczniach z niepełnosprawnościami. Korzystajmy więc z okazji i wysyłajmy uwagi i sugestie.

to nowe trendy nauczania, namowy do ubliżania, poniżania, a najlepiej zamykania w gettach. Przy okazji polecam krzyżówki technopolu, tam wiele "dziwnych" określeń

Polityczna poprawność przeraża, robienie afery z niczego również. Zerknałem do tych konsultacji społecznych. Dzieci uczą się o eufemizmach. Czy wariat jest słowem poniżającym, czy żółte papiery?

Szanowni Państwo, cytując za SJP wariat 1. pot. «osoba chora psychicznie», 2. pot. «osoba postępująca nieobliczalnie lub bezsensownie». Gdy w internecie zadamy pytanie o synonimy do słowa wariat to mamy ponad 200 określeń. ttps://synonim.net/synonim/wariat Może zatem zwróćmy uwagę, że wariat ma też znaczenie potoczne. Przecież to może być ktoś narwany, kto jeździ jak wariat, jest oślą głową albo słodkim wariatem. Dziś przecież wiemy, że nie ma tych tajemniczych żółtych papierów i pozostał po nich jedynie zwrot językowy. Za chwilę wystąpicie Państwo o zakazanie używania słów szaleniec, ptasi móżdżek, pomyleniec, tępak itd. Bo a nuż ktoś się poczuje dotknięty. A nowotwory słowne dbające o poprawność polityczną tworzą się wszędzie. Mamy panią ministrę (nie wiem czemu mamy nadal sekretarkę a nie sekretarę) ale ciągle mówimy wysoki sądzie a nie wysoka sędzino (chociaż tam chodzi o urząd a nie osobę - choć kto wie co będzie w przyszłości). Polski język- trudny język. Nie dajmy się jednak zapędzić w kozi róg z tą poprawnością.

Ale również np. "schizofrenik"... "Mieć żółte papiery" to jakieś takie potoczne określenie zbliżone wagowo do "śrubka się odkręciła"... Te wszystkie słowa w zdecydowanej większości nie charakteryzują osób, które mają nieszczęście leczyć się u psychiatrów z powodu przebytych w przeszłości kryzysów psychotycznych. Przypomina się anegdota o człowieku, który został przez innych ludzi pobity, zgwałcony, okradziony, a na koniec jeszcze wyśmiany. Analogiczny los współczesne społeczeństwa gotują ludziom, którzy przeszli kryzysy psychotyczne... Bo oczywiście "nienormalni to są zawsze ci INNI..." oraz "mnie by na pewno takie coś nie spotkało". Tymczasem w odpowiednich warunkach zachorować psychicznie może dosłownie każdy jeden człowiek, bez względu na to jakie ma geny, wystarczy tu przypomnieć badania naukowe nad skutkami deprywacji snu u ludzi... Jednak obecnie nikt nie jest zainteresowany, aby przypominać badania udowadniające łatwość pojawienia się objawów psychotycznych dosłownie u każdego... Z zupełnie niejasnych powodów jest to NIEPOLITYCZNE. Smutne, ale prawdziwe. Najwyraźniej wariat powinien cieszyć się z tego, że nie został zagazowany, tak jak to czynili Niemcy w czasie akcji T4, że mu nie zrobiono lobotomii, jak to czyniono w USA w latach 50-tych, albo że nie jest cały czas zamknięty w psychiatryku, co przecież nadal dzieje się w takim kraju jak np. Polska wobec niektórych osób...

Jestem osobą niewidomą i mam duży dystans do siebie. Gdyby było zadanie: zamień słowa obraźliwe na te, których należy używać niewidomy (ślepy), osoba z dysfunkcją ruchu (kulawy) osoba z niepełnosprawnością intelektualną (ma żółte papiery) to bym się nie czepiał. Ważny jest kontekst, a osoby niepełnosprawne nie są nadludźmi. Dlatego mając dystans do siebie nie obrażam się, gdy ktoś powie przy mnie "ślepy". Trochę refleksji nad sobą wszystkim żczę i pozdrawiam w ten słoneczny dzień.