Dyscypliny Pjongczang 2018: biatlon

Paraolimpijski debiut tej konkurencji przypadł na 1988 r. W austriackim Innsbrucku rywalizowali jedynie mężczyźni w trzech klasach niepełnosprawności (dla zawodników z amputacją nogi powyżej kolana, poniżej kolana oraz z pojedynczą amputacją ramienia). Obecnie rywalizacja na igrzyskach paraolimpijskich odbywa się w trzech grupach niepełnosprawności.

Zasady biathlonu osób z niepełnosprawnością

Biatlon to dyscyplina łącząca bieganie na nartach i strzelectwo. W zależności od dystansu, zawodnik „melduje się” dwukrotnie na strzelnicy, oddając pięć strzałów. W zależności od konkurencji, błąd na strzelnicy oznacza dodatkową karną rundę lub dodatkową minutę dodawaną do czasu.

W tej dyscyplinie sportowcy podzieleni są na trzy grupy startowe: stojący (po amputacjach lub z porażeniem kończyn górnych – LW2-9), siedzący (LW10-12) oraz niewidomi i niedowidzący (B1-3). Zawodnicy siedzący poruszają się na sledżach (sankach z przymocowanymi nartami), odpychając się kijkami, natomiast niewidomi i niedowidzący korzystają z pomocy przewodnika. W tej drugiej klasie niepełnosprawności stosuje się specjalnie opracowany system elektroakustyczny, umożliwiający oddawanie strzału w ten sposób, że zawodnik wyposażony w słuchawki, im bardziej nakierowuje lufę na cel, tym mocniejszy słyszy sygnał emitowany przez system.

Na igrzyskach paraolimpijskich rozgrywany jest bieg krótki (mężczyźni 7,5 km, kobiety 6 km), średni (mężczyźni 12,5 km, kobiety 10 km) oraz długi (mężczyźni 15 km, kobiety 12,5 km).

Kategorie niepełnosprawności w biatlonie

W  tej dyscyplinie sportowcy podzieleni są na trzy grupy startowe:

• stojący (po amputacjach lub z porażeniem kończyn górnych – LW2-9),
• siedzący (LW10-12),
• niewidomi i niedowidzący (B1-3).

Polskie sukcesy

Pierwszym zawodnikiem, który reprezentował nas w biatlonie, był Marian Damian w 1988 r. w Innsbrucku. Nasze panie zaprezentowały się po raz pierwszy w 1994 r. w Lillehammer.

W tej dyscyplinie sportu tylko raz cieszyliśmy się na igrzyskach z medalu. W Salt Lake City w 2002 r. w biegu na 7,5 km stojąc po brąz sięgnęła Bogumiła Kapłoniak. Na tych samych igrzyskach paraolimpijskich Wiesław Fiedor był czwarty w grupie zawodników siedzących.

Cztery lata później Katarzyna Rogowiec w Turynie również otarła się o medal na tym samym dystansie, co Kapłoniak. Rogowiec należała do czołówki swojej kategorii, jednak nie przypieczętowała tego medalem. W kanadyjskim Vancouver w 2010 r. zajęła z kolei w biatlonie miejsca czwarte i piąte.

Jak będzie w Pjongczangu?

W Korei polskich barw bronić będą Iweta Faron (kat. stojąc), Kamil Rosiek (w pozycji siedząc), Witold Skupień (w pozycji stojąc), Piotr Garbowski i Łukasz Kubica (kat. niewidomych i niedowidzących). Obecne starty w Pucharze Świata nie wskazują, by nasi reprezentanci zmienili polski dorobek medalowy w tej dyscyplinie. Każde miejsce punktowane w biatlonie będzie bardzo dobrym wynikiem.

Czy wiesz, że...

Najwięcej złotych medali w biatlonie zdobyli Rosjanie, reprezentanci tego kraju stawali na podium 66 razy, w tym z mistrzostwa cieszyli się 24-krotnie.

Informacje praktyczne

Obiekt

Alpensia Biathlon Centre

Liczba kompletów medali

18

Terminarz

Godziny według polskiego czasu

• 10 marca – 7,5 km mężczyzn i 6 km kobiet (grupa zawodników siedzących) – godz. 2:00-3:10
• 10 marca – 7,5 km mężczyzn i 6 km kobiet (grupa zaw. stojących + zaw. z dysfunkcją narządu wzroku) – godz. 3:45-6:40
• 13 marca – 12,5 km mężczyzn i 10 km kobiet (grupa zaw. siedzących) – godz. 2:00-3:50
• 13 marca – 12,5 km mężczyzn i 10 km kobiet oraz 7,5 km mężczyzn i 6 km kobiet (grupa zaw. stojących + zaw. z dysfunkcją narządu wzroku) – godz. 4:30-7:25
• 16 marca – 15 km mężczyzn i 12,5 km kobiet (grupa zaw. siedzących) – godz. 2:00-3:30
• 16 marca – 15 km mężczyzn i 12,5 km kobiet (grupa zaw. stojących + zaw. z dysfunkcją narządu wzroku) – godz. 4:00-8:00