Orzeczenie na stałe, niezdolność do samodzielnej egzystencji – czasowo

Otrzymałem od ZUS-u orzeczenie o niepełnosprawności na stałe. Choruję na stwardnienie rozsiane, chorobę uznaną za nieuleczalną. Po moim proteście dotałem rentę „na stałe”, podobnie uznano moją niezdolność do samodzielnej egzystencji, ale tylko czasowo, bo do roku 2020. Skoro choroba jest nieuleczlna, to możliwość do samodzielnej egzystencji również powinna zostać uznana na stałe. Czy jest przepis, na który mogę się powołać?

Szanowny Panie,

kwestia niezdolności do samodzielnej egzystencji, którą orzeka lekarz orzecznik ZUS, także podlega odwołaniu do komisji lekarskiej ZUS, a od decyzji odmawiającej lub stwierdzającej zbyt krótki okres przyznania dodatku pielęgnacyjnego przysługuje odwołanie do sądu, które wnosi się zgodnie z pouczeniem zawartym na przedmiotowej decyzji.

Kwestia jak długo, według rokowań, ma trwać „niezdolność do samodzielnej egzystencji”, jest kwestią medyczną i w tym wypadku nie trzeba powoływać się na konkretny przepis, a należy skupić się na opisaniu rokowań związanych ze schorzeniem.

Z poważaniem,

Grzegorz Jaroszczyk, prawnik