Lista Mocy 1918-2018. Jan Kaczmarek

1945–2007
satyryk, piosenkarz, tekściarz, felietonista

Chyba każdy choć raz zanucił Do serca przytul psa– najbardziej znany utwór Jana Kaczmarka. Z wykształcenia był elektronikiem po Politechnice Wrocławskiej. Na studenckich rajdach dał się poznać od strony artystycznej. Namówiony przez kolegów wziął udział w 1968 r. w przeglądzie piosenki studenckiej i tam, wyśpiewującego O Wandzie, co Niemca nie chciała, zauważył go Tadeusz Drozda. Wkrótce we trzech – z Jerzym Skoczylasem – założyli kabaret Elita. Grupa niebawem odniosła pierwszy sukces – piosenka Kurna chata, autorstwa i w interpretacji Jana Kaczmarka, została zakwalifikowana do Opolskiego Festiwalu Polskiej Piosenki. Zdobył tam – jak z przymrużeniem oka podkreślał – jedno z głównych wyróżnień – Nagrodę Prezesa Radiokomitetu.

Niedługo później „Elitarnym gronem” zainteresował się Andrzej Waligórski, kierownik magazynu rozrywkowego Polskiego Radia Wrocław. To dzięki niemu Jan Kaczmarek porzucił rozpoczętą niewiele wcześniej pracę w Centralnym Biurze Rozliczeń Przemysłu Węglowego, w którym pracował w swoim zawodzie, i został współtwórcą programu Studio 202. Przez następne lata stworzył do tej audycji niezliczone skecze i piosenki, z których kabaret Elita znany jest do dziś.

Jan Kaczmarek występował w radiowej Trójce w magazynie 60 minut na godzinę. Od 1975 r. emitowane było tam popularne słuchowisko radiowe Z pamiętnika młodej lekarki, w którym występował w duecie z autorką cyklu – Ewą Szumańską. Zagrał również epizod w filmie Jak się pozbyć czarnego kota?

Na początku lat 80. u Jana Kaczmarka zdiagnozowano chorobę Parkinsona, która na szczęście nie przeszkodziła mu w aktywności zawodowej. W połowie lat 90. przeszedł operację wszczepienia stymulatorów, ale przyniosło to jedynie krótką poprawę. W 1996 r. Jan Kaczmarek odbył ostatnią zagraniczną trasę z kabaretem Elita i wkrótce przestał występować na żywo. Wciąż jednak pojawiał się na falach Polskiego Radia. Do 2004 r. były tam prezentowane Listy dygresyjne Jana Kaczmarka.

Stworzył teksty do ponad 200 piosenek, takich jak: Polskie strzechy, Zerowy bilans, czyli pero, pero, Czego się boisz, głupia, Ballada o mleczarzu i Walc śnieżynek. Napisał też wiele opowiadań i felietonów.

Zmarł w 2007 r. po wielu latach choroby. Został pochowany na Cmentarzu Grabiszyńskim we Wrocławiu.