Okolice Krakowa

Bochnia

Miasto na wzgórzu Karpackim, 40 km od Krakowa.
Bochnia jest jednym z najstarszych miast Małopolski. Zapewne długo jeszcze byłaby tylko osadą górniczą, gdyby nie fakt odkrycia soli kamiennej. Było to pierwsze miejsce na ziemiach polskich, gdzie odkryto sól, więc jej eksploatacja nie była prosta zarówno pod względem technicznym, jak i finansowym. Kopalnia przez wieki dawała utrzymanie mieszkańcom miasta i okolicznych miejscowości.

Bochnia została włączona w międzynarodową wymianę handlową, stając się ważnym ośrodkiem tranzytowym. Wzrostowi zamożności Bochni i jej mieszkańców sprzyjały liczne przywileje książęce i królewskie. Podczas wojen szwedzkich zrujnowano umocnienia miejskie, kościół parafialny, podupadł ratusz.
Podczas największego rozwoju Bochni zaliczano ją obok Krakowa i Sandomierza do największych miast Małopolski. W XV w. Bochnia wchodziła w skład Sądu Sześciu Miast Prawa Niemieckiego. Rozwojem miasta zachwiały pożary, ale największą przyczyną był regres Żupy, który nastąpił na skutek zaniedbania w eksploatacji złóż.

Warto zobaczyć:

Kopalnia

ul. Solna 2, Bochnia
tel.: 0*14 612 46 40, 612 20 50 - Biuro Obsługi Klienta
e-mail: sol@ta.onet.pl, kopalnia@bochnia.net
www.kopalnia.hosting.pl

Historia: Czas powstania: XIII w.
Jest to najstarszy zakład przemysłowy w Polsce, działający nieprzerwanie od 1248 roku. W kopalni powstał labirynt solnych komór i korytarzy, tworząc niepowtarzalną krainę, gdzie historia przeplata się z nowoczesnością. Z powodu wyczerpania się złoża solnego zaprzestano już wydobywanie soli, natomiast udostępniono trasę turystyczną, zaś największą z komór - Ważyn, przystosowano na sanatorium i dla celów rekreacyjnych.

Można zwiedzać m.in. Stajnię Mysiur, powstałą w XVII w. dla koni, pracujących w kieracie pod szybem, a przede wszystkim kaplicę św. Kingi, największą i najlepiej zachowaną (ambona i figury świętych wykute w soli). Odbywają się w niej nabożeństwa, kilka razy do roku, i śluby.
W Kopalni działa uzdrowisko (alergie, choroby górnych dróg oddechowych) - miejsca noclegowe położone są najgłębiej w świecie; jest też sala gimnastyczna i działa dyskoteka.
Dostępność: Do kopalni prowadzą dobrze oznakowane tablice. Należy pamiętać, że w kopalni temperatura jest niższa, więc warto mieć coś cieplejszego. Możliwe poznanie niemal całej trasy. Windy. Lepiej zapowiedzieć swoją wizytę, by uniknąć zamieszania i oczekiwania.
Okolica/Dojazd: Z okolic Dworca PKS w Krakowie kursują busy, ale nie są one dostosowane. Pozostaje transport prywatny: kierunek - Wieliczka.
Gastronomia: W kopalni są podziemne bary: "Pierścień Kingi" i "Ważynek" (ciepłe posiłki, napoje, pamiątki) - dostępne.
Toaleta: Dostępna na zewnątrz. Szerokość wejścia: 90 cm. Na trasie turystycznej, w kopalni trwa przebudowa i dostosowanie toalet.

Obchody pasyjne w Wielki Piątek.
Aby unaocznić obchodzoną w ten dzień pamiątkę Zbawienia, dość wcześnie zaczęto wprowadzać postacie Chrystusa, apostołów i niektórych osób wymienionych w ewangeliach lub tradycji chrześcijańskiej. Obchody rozłożono na dwa dni: w Wielki Czwartek odbywała się ceremonia umywania nóg 12 apostołom, po ceremonii wyruszała procesja na dróżki. Obrzęd kończył się liturgiczną ceremonią Wielkopiątkową w kościele Ukrzyżowania. Po pierwszym rozbiorze Polski, wskutek zakazów, obrzęd ten znacznie zubożał.

W 1946 roku o. Augustyn Chadama postanowił go odnowić i wzbogacić. Występujące osoby mogły pochodzić tylko spośród pątników lub zakonników klasztoru. Historyczne szaty i inne rekwizyty miały spełniać tylko rolę pomocniczą i służyć do wyróżniania się z tłumu wprowadzanych postaci ewangelicznych, a uczestnikom pomóc w przeniesieniu się w czasy i atmosferę tamtych historycznych wydarzeń. Wszystko to robiło ogromne wrażenie i liczba uczestników powiększała się z roku na rok.

Kalwaria dzisiejsza to nie tylko zespół zabytkowych budowli sakralnych. Kalwaria to zawsze żywe tradycyjne obchody dróżkowe, to imponujące procesje odpustowe i misteria pasyjne. Mimo swej długiej historii spełnia ona swą doniosłą rolę. Napływ pielgrzymów tak w czasie odpustów jak i poza nimi świadczy o jej atrakcyjności. Jest ona również wymarzonym miejscem do samotnej modlitwy. Największe nasilenie ruchu pielgrzymkowego następuje 15 sierpnia w święto Wniebowzięcia Najświętszej Marii Panny.

Kalwaria Zebrzydowska

Miasto w Beskidzie Małym, w zachodniej części województwa małopolskiego, na pograniczu Beskidu Średniego i Pogórza Wielickiego, 38 km na południowy zachód od Krakowa. Rozwój miasta wiązał się z pielgrzymkami do klasztoru oraz stolarstwem meblowym.

Warto zobaczyć:

Sanktuarium Matki Bożej Kalwaryjskiej

Historia: Rok powstania: 1600
Historia Kalwarii zaczyna wtedy, kiedy Mikołaj Zebrzydowski postanowił wybudować na górze Żarek (obecna góra Ukrzyżowania) kaplicę św. Krzyża, która miała służyć prywatnej pobożności wojewody i jego rodziny, ale już w dzień poświęcenia fundator zdecydował wybudować kaplicę Grodu Chrystusa oraz, w pobliżu, mały klasztor oo. bernardynów, którzy mają być opiekunami tych kaplic. Później Zebrzydowski postanowił upodobnić Kalwarię do Jerozolimy. I tak doszło do pomysłu budowy Dróg Męki Pańskiej od Wieczernika do Grodu Chrystusa.

Zanim jeszcze przystąpiono do budowy kaplic, już zaczęto odprawiać nabożeństwo ku czci Męki Pańskiej. Nabożeństwo zaczynało się od Wieczernika lub Ogrójca i dzieliło się na Drogę Pojmania i Drogę Krzyżową. Składało się ze śpiewów, rozważań i modlitw przy poszczególnych stacjach. Niekiedy łączono je z dobrowolną chłostą, to znaczy biczowaniem, które wykonywali jednak tylko mężczyźni. Pobożniejsze niewiasty odbywały ją poza nabożeństwem, przy zamkniętych drzwiach kaplic. Niecodzienne nabożeństwa i postępująca rozbudowa Kalwarii ściągała pątników z coraz dalszych dzielnic Polski. Tu dziękował za obronę Chocimia królewicz Władysław, a hetmani Stanisław Lubomirski i Stanisław Koniecpolski odprawiali dróżki, dziękując Bogu za odniesione zwycięstwa.

Do dalszych dziejów Kalwarii należy jej ciągła rozbudowa, chociaż traciła na rozmachu (długotrwałe wojny z Moskwą, z Kozakami, Szwedami). W kościele należy koniecznie zobaczyć Kaplicę Matki Bożej Kalwaryjskiej (po lewej stronie, przy ołtarzu głównym). Kalwaria Zebrzydowska jedno z ulubionych sanktuariów Papieża Jana Pawła II, znane mu od lat dziecięcych. Jak sam wspomina, to tu przywiózł go ojciec po śmierci matki i powierzył pod opiekę Matce Bożej. Dziadkowie Karola Wojtyły byli kalwaryjskimi przewodnikami po dróżkach.
Wejście: Wnętrze kościoła dostępne mimo trzech odcinków 15-stopniowych schodów do wejścia głównego. Podjazdy od strony parkingu, prowadzące przez dziedziniec i krużganki do kościoła.
Zwiedzanie: Jeżeli komuś nie przeszkadza tłum i chciałby przeżyć coś niepowtarzalnego, zachęcamy do obejrzenia Misterium Męki Pańskiej w Wielki Piątek lub święto Zaśnięcia Matki Bożej, 13-5 sierpnia. Natomiast jeżeli chce się skupić w ciszy i spokoju na modlitwie, to lepiej przyjechać do Kalwarii w jakiś powszedni dzień. Dróżki Męki Pańskiej i Matki Bożej trudno dostępne ze względu na pagórkowate, naturalne ukształtowanie terenu.
Gastronomia: Kramy z napojami i słodyczami przed terenem kościelnym, na terenie sanktuarium jadłodajnia - dostępna.
Na terenie sanktuarium są też dostosowane pokoje dla niepełnosprawnych. Najlepiej upewnić się telefonicznie.
Toaleta: Dostosowana od strony dziedzińca. Szerokość wejścia 100 cm.
Okolica/Dojazd: Dojazd bardzo dobrze oznakowany, duży parking, od niego bez barierowy dojazd do sanktuarium i na dziedziniec klasztorny. W pobliżu Wadowice (15 km) i Lanckorona.

Niepołomice

Miejscowość w zachodniej części Kotliny Sandomierskiej. Jej naturalna granicę wytyczają: rzeka Wisła i Puszcza Niepołomicka - jeden z większych kompleksów leśnych w Polsce. Puszcza słynęła z łowów na grubego zwierza. Występowały tu głównie łosie, żubry i tury, niedźwiedzie, rysie, żbiki i bobry. Obecnie spotkać możemy: dziki, jelenie, sarny i rysie. Niepołomice leżą w pobliżu Wieliczki, 25 km na wschód od centrum Krakowa.

Najstarsze wzmianki o Niepołomicach spotykamy w kranikach Jana Długosza, Marcina Bielskiego i w zapiskach archiwalnych czy rachunkach dworu królewskiego.
W czasie panowania Jagiellonów Niepołomice zyskały znaczenie związane z bliskim sąsiedztwem dworu królewskiego. Przez Niepołomice przebiegał szlak handlowy z Węgier do Krakowa. Karawany kupców i orszaki poselskie zmierzające do stolicy często zatrzymywały się właśnie tutaj.
Za czasów Jagiellonów Zamek był centrum wydarzeń. W puszczy miał miejsce tragiczny wypadek, podczas którego królowa Bona poroniła syna. Ostatni okres dawnego splendoru przypada na rządy Zygmunta Augusta. Dwór królewski schronił się w Zamku przed zarazą, która ogarnęła Kraków. Po odbyciu kwarantanny Zygmunt III Waza przeniósł dwór do Warszawy, na stałe opuszczając Kraków. Oddalenie dworu przyczyniło się do upadku Niepołomic.

Warto zobaczyć:

Zamek

ul. Zamkowa 2, Niepołomice
Informacja turystyczna na Zamku: 0*12 28I 32 32
e-mail: fundacja@zamekkrolewski.com.pl
www.zamekkrolewski.com.pl
Czynne: 10-16

Historia: Czas powstania: XV w.
Za czasów króla Kazimierza Wielkiego wybudowano zamek myśliwski i kościół pod wezwaniem 10 tysięcy Męczenników. Leżąca w lasach osada stworzyła doskonałe warunki do polowań i wypoczynku. Przede wszystkim należy zwrócić uwagę na piękny dziedziniec. Niepołomicki Zamek jest letnią sceną operową Krakowa - odbywają się koncerty i wystawiane są sztuki. W 2002 roku sezon zainaugurowano Strasznym Dworem St. Moniuszki. Jest to też miejsce balów dla niepełnosprawnych.
Gastronomia: W podziemiach Zamku znajduje się restauracja, gdzie w miłej atmosferze można zjeść dobry obiad - dostępna, szerokie wejście i podjazd.
Toaleta: Dostępna, przy restauracji. Szerokość wejścia: 80 cm.
Wnętrze: Sale zamkowe na poziomie zerowym, nie ma progów. Dostępne.

W pobliżu: kościół ufundowany przez Kazimierza Wielkiego równocześnie z Zamkiem. We wnętrzu ciekawe figuralne malowidła ścienne z XIV w. oraz nagrobek wykonany przez Santi Gucciego w XVI-wiecznej kaplicy Branickich.
Intrygującym obiektem jest 14-metrowy kopiec, usypany w latach 1910-1915, dla upamiętnienia 500, rocznicy bitwy pod Grunwaldem.

Jeżeli ktoś chciałby zwiedzić pozostałe zabytki, to proponujemy spacer. Miejscowość jest mała i trudno się zgubić. Warto zobaczyć Rynek z figurką Matki Bożej z 1799 roku, Ratusz wybudowany w 1902 roku - siedzibę władz gminy, cmentarze leśne i miejsca pamięci narodowej. Na terenie gminy znajduje się duży kompleks leśny - Puszcza Niepołomicka i ciekawie położone zbiorniki wodne, co sprawia, iż stanowią ona doskonałe miejsce wypoczynku i rekreacji. Liczne leśne ścieżki wykorzystywane są przez turystów pieszych, rowerzystów i miłośników hippiki.

Ojców Dolina Prądnika

To atrakcyjna miejscowość wycieczkowa, pięknie położona w głębokiej dolinie w paśmie Jury Krakowsko-Częstochowskiej, w odległości ok. 30 km od Krakowa. Na północ od centrum miasta (droga do Olkusza) ukryta jest Dolina Ojcowska, ogromna rozpadlina skalna o białych wapiennych ścianach, której środkiem płynie rzeka Prądnik.
Historia Ojcowa ginie w mrokach dziejów. W jednych z tutejszych jaskiń znaleziono najdawniejsze ślady człowieka na ziemiach polskich, sprzed 180 tysięcy lat. Historia pisana zaczyna się od Comesa Palatinusa - wojewody Skarbimira. Otrzymał on zamek w Ojcowie od króla Bolesława Krzywoustego po sławnej zwycięskiej bitwie pod Nakłem w 1109 roku. W latach 1296-1306 podczas walk z Wacławem II Czeskim o tron krakowski - Władysław Łokietek ukrywał się podobno w ojcowskich grotach. Dziś w odrestaurowanej gotyckiej baszcie w ruinach zamku mieszczą się pamiątki, świadczące o świetnej przeszłości tej budowli.

Warto zobaczyć:

Zamek

tel.: 0*12 389 20 44
Czynne: od 15 kwietnia od 10-16.30

Historia: Czas powstania: XV w.
Zamek wzniesiony w miejscu z natury obronnym. Jako element obwodu obronnego zostały naturalne skały. Z Zamku zachowała się tylko baszta i resztki murów, a na dziedzińcu lekkie zarysy budowli (baszta jest niedostępna). Obiekt bardzo zachęca do zwiedzania ładnym obrysem murów, a droga która do niego prowadzi lekko górę, jest ubita z kamienia. Warto pokonać bariery i dostać się na dziedziniec, by z góry podziwiać ładny widok rozciągający się na miasto znajdujące się u podnóża. Kompozycja drzew i skał rozciągających się dookoła pozostawiają niezapomniane wrażenie.

Bilety: Wstęp płatny.
Wejście: Na dziedziniec prowadzi tylko jedno wejście - droga bita, pod samymi ruinami jest 6 stopni i drewniana brama z wysokim progiem. Podjazd bez poręczy, brukowany. Teren raczej niedostępny, podziwiać go z podnóża zamkowego wzgórza.
Toaleta: Brak.
Okolica/Dojazd: Można zaparkować na drodze prowadzącej do Zamku.

Wadowice

Miasto oddalone od Krakowa o ok. 50 km w kierunku południowo-zachodnim. Dzieje jego sięgają 1327 roku (1430 rok - prawa miejskie). Rozsławione przede wszystkim przez Papieża Jana Pawła II, gdyż to jego rodzinne miasto.

Warto zobaczyć:

Dom urodzenia Papieża Jana Pawła II

ul. Kościelna 7, Wadowice
czynne: 9-13; 14-18

Historia: Czas powstania: 1984 - udostępnione dla zwiedzających
W tym domu 18 maja 1920 roku urodził się Karol Wojtyła. Rodzina zajmowała w kamienicy czynszowej 2 pokoje i kuchnię na I piętrze. W 1929 roku zmarła tu matka Karola Wojtyły, Emilia, a wkrótce, w 1932 roku, starszy brat, Edmund. Na potrzeby ekspozycji utworzono ciąg amfiladowy. Z wyposażenia mieszkania Wojtyłów pozostało niewiele. Uzupełniają ją osobiste rzeczy Jana Pawła II, fotogramy z papieskich wizyt w Wadowicach i zdjęcia Adama Bujaka - polskiego fotografa tego pontyfikatu. Co roku

Dom Urodzenia Jana Pawła II odwiedza około 200 tys. ludzi.
Na parterze sklep z dewocjonaliami, pocztówkami, książkami.
Dostępność: Ekspozycja na parterze, brak dostosowań.
Okolica/Dojazd: Dom w pobliżu Rynku, tuż przy bazylice. Naprzeciw Muzeum Ziemi Władowickiej (niedostępne - schody). W Rynku, w okolicy bazyliki i domu rodzinnego papieża - zjazdy z chodników.
Dojazd - busy z Krakowa (niedostosowane) i transport własny.
Gastronomia: W bliskim sąsiedztwie domu bar "Galicja (1 stopień), przy Rynku 4, bar "Pod Lipką" (poziom zerowy), przy ul. Kościuszki, 100 m od Rynku - Bar Orientalnym (poziom zerowy). Wszędzie są "papieskie kremówki".
Toaleta: W Domu Jana Pawła - brak, w barach "Pod Lipką" - dostępna, a w Barze Orientalnym - dostosowana.

Bazylika Ofiarowania NMP

pl. Jana Pawła II, Wadowice

Historia: Czas powstania: XV/XVIII w.
Najwcześniejszy był kościół XV-wieczny, drewniany, od 1780 roku jest tu samodzielna parafia. Obecny kościół konserwowano w 1808 roku, później dobudowano kaplice - Chrystusa Ukrzyżowanego i św. Rodziny. W tej drugiej jest kamienna barokowa chrzcielnica, przy której 20 czerwca 1920 roku ochrzczono Karola Wojtyłę. Na pamiątkę palą się tam świece i leżą świeże kwiaty.

W kościele szczególną czcią otaczany jest obraz matki Bożej Nieustającej Pomocy z XIX w. wiszący w kaplicy Ukrzyżowanego Chrystusa. Kaplicę oddziela krata z papieskim herbem i Jego pontyfikalnym zawierzeniem - Totus Tuus (Cały Twój).
W 1896 roku kościół restaurowano - wtedy fasada i wieża zegarowa uzyskała obecny wygląd. O I2 z wieży rozlega się melodia Ave Maria.
W 1992 roku Papież podniósł kościół do godności bazyliki, a w 1999 roku ukoronował obraz koronami ufundowanymi przez mieszkańców Wadowic.
Wejście: Główne - 4 stopnie, z lewej strony podjazd, wewnątrz 1 stopień przy kaplicy św. Rodziny.

W Wadowicach warto jeszcze zobaczyć: kościół i klasztor oo. karmelitanów bosych (Na Górce), w którym żył bł. O. Rafał Kalinowski oraz kościół św. Piotra Apostoła, powstały jako wotum wadowiczan za ocalenie Jana Pawła II w zamachu z 13 maja 1981 roku. Jest tam figura Matki Bożej Fatimskiej - dar biskupa z Portugalii.

Wieliczka

Niewielkie 18-tysięczne miasto położone 15 km od Krakowa. Dzięki kopalni soli Wieliczka jest miejscem najliczniej odwiedzanym przez turystów z Polski i zagranicy.
Proponujemy spacer po mieście.

Warto zobaczyć:

Kopalnia Soli "Wieliczka" - trasa turystyczna

ul. Daniełowicza 10, Wieliczka
tel.: 0*12 278 73 02, 278 73 66
www.muzeum.wieliczka.html
Czynne: codziennie: 7.30-19.30

Historia: Produkcja soli datowana jest na ponad 5000 lat i wiąże się z eksploatacją źródeł solnych i warzenia solanki. Kopalnia w Wieliczce jest jednym z najstarszych czynnych przez ponad 700 lat zakładów przemysłowych w Europie. Tworzy ją 200-kilometrowy labirynt chodników rozmieszczonych na dziewięciu poziomach.

W 1978 roku kopalnia ze względu na swoja niezwykłą wartość historyczna i unikatowość wyrobisk górniczych została wpisana na pierwszą listę Dziedzictwa Kulturowego UNESCO, a w 1994 roku uznana została za Pomnik Historii Narodowej. Podziemna trasa turystyczna I-III (poziom 64-135 m.) jest dostępna, a po drodze podziwia się kaplice, jeziora solankowe, kolekcje słynnych rzeźb.

Trasa turystyczna - jednego z największych muzeów górniczych Europy - znajduje się w oryginalnych wyrobiskach podziemnych, liczącej ponad 700 lat zabytkowej kopalni soli. Muzeum prezentuje swoje zbiory w ekspozycji podziemnej, na poziomie III kopalni soli oraz w Zamku Żupnym.

Obok zabytków typowych, spotykanych również w innych muzeach technicznych, występują tutaj unikatowe w skali światowej obiekty, jak zespół maszyn i urządzeń górniczych do transportu pionowego i poziomego, nieznane poza Wieliczką na kontynencie europejskim. Interesujące są także zbiory geologiczne zawierające okazy soli i skał towarzyszących wraz z pozostałościami fauny i flory mioceńskiej, bogaty zespół kartograficzny z licznymi mapami i planami kopalnianymi oraz materiały archeologiczne dokumentujące początki warzelnictwa solnego na ziemiach polskich. Szczególną wartość - zwłaszcza dla celów ekspozycyjnych - mają zabytki sztuki i etnografii, w tym wyroby rzemiosła solnośnego.

Legenda o królewnie Kindze - córce węgierskiego króla Beli IV. Poślubiła ona księcia krakowskiego, Bolesława Wstydliwego i zapragnęła, by w jej nowym kraju były podobnie bogate złoża jak na Węgrzech. Opuszczając ojczyznę, rzuciła w kopalniany szyb swój pierścień, a po przybyciu do Polski rozkazała szukać złóż w Wieliczce. W bryle soli znalazł się pierścień Kingi.

Zwiedzanie: Tylko z przewodnikiem, po zebraniu się grupy. Należy zgłosić się do Biura Obsługi Turystów Muzeum Żup Krakowskich lub do dyspozytora po lewej stronie wejścia. Uwaga - szerokość do windy - 60 cm.
Ekspozycję podziemną można zwiedzać zjeżdżając bezpośrednio na III poziom kopalni do Muzeum i przejście przez 14 komór ekspozycyjnych. Na trasie kopalni znajdują się małe nierówności oraz kilka niewysokich progów.
Odległość od parkingu: 200 m. Parkowanie na terenie Muzeum.
Wejście: Podjazd do budynku kopalni obok szybu windy. (UWAGA! należy pamiętać, że w kopalni jest niższa temperatura. Przed kopalnia jest miejsce do parkowania. Dobrze dojechać własnym autem. Obok dworca PKS, przy barze "Smak" odjeżdżają prywatne mikrobusy. Droga do kopalni jest dobrze oznakowana, a za murem na terenie kopalni stoi z daleka widoczny strażnik (albo raczej rycerz w zbroi) i około 5-metrowy, trzymający w ręce chorągiew. Zaraz za bramą dobrze widoczny znaczek wskazujący drogą niepełnosprawnemu turyście. Na początek proponujemy odwiedzić informację turystyczną, która znajduje się obok wejścia do kopalni.

Zamek Żupny

ul. Zamkowa 8, Wieliczka
tel.: 0*12 422 19 47, 278 32 66
www.muzeum.wieliczka.pl
e-mail: podziemne@muzeum.wieliczka.pl
Czynna: (16.04.-15.10) wt. - sob. 9-20; niedz., pon. 9.30-16; (16.10.-15.04.) 8-16

Historia: Czas powstania: XIII w.
Założenia obronne Zamku Żupnego w Wieliczce stanowią budowle usytuowane w północno-zachodniej części miasta lokacyjnego, które od końca XIII w. do 1945 r. były siedzibą zarządu krakowskich żup (salin), tj. kopalń i warzelni soli w Bochni i Wieliczce. Stanowią one jedyny tego typu obiekt w kraju, będąc równocześnie znakomitym przykładem architektury średniowiecznej i czasów nowożytnych, związanej z rozwojem górnictwa solnego w Europie. W Zamku prezentowane są pradzieje miasta Wieliczka - ponadto unikatowa, bardzo bogata wystawa solniczek.
Gastronomia: Restauracja "Zamkowa" - 1 stopień.
Toaleta: Trudno dostępna - ciasno; drzwi o szerokości 60 cm.
Okolica/Dojazd: Zamek znajduje się obok Rynku, a do kopalni prowadzi urokliwa, oznakowana droga. Nawierzchnia: kostka.
Toaleta: Toaleta niedostępna, schody i ciasno. Toaleta dla niepełnosprawnych znajduje się w centrum miasta, jest to nowy wolno stojący budynek, niestety zamknięty w niedziele.

W Wieliczce warto jeszcze zobaczyć kościół św. Klemensa, którego najstarszym i najwspanialszym zabytkiem jest monstrancja 1490 roku. Cenna architektonicznie jest także kaplica grobowa Barbary i Władysława Morsztynów oraz wolno stojąca murowana dzwonnica, ufundowana przez króla Jana III Sobieskiego.