Neuroanatomia

Mózg posyła elektryczne sygnały przez rdzeń kręgowy, dając instrukcje do kończyn górnych, kończyn dolnych i innych obszarów ciała. Kanał kręgowy w okolicy piersiowej jest względnie mniejszy niż w odcinku szyjnym i lędźwiowym. Powoduje to, że w przypadku złamania dochodzi w tym odcinku do największego uszkodzenia rdzenia kręgowego.

Tak jak kręgosłup jest dzielony na okolice szyjną, piersiową i lędźwiową, tak też podzielony jest rdzeń kręgowy. Każdy odcinek rdzenia kręgowego jest podzielony na wyraźne neurologiczne segmenty. Szyjny rdzeń kręgowy jest podzielony na osiem poziomów. Każdy poziom wysyła informacje do różnych segmentów szyi i rąk. Czucie z powierzchni ciała podobnie są przekazywane od skóry i innych obszarów ciała: szyi, ramion i rąk do mózgu. W piersiowym odcinku nerwy rdzenia kręgowego zaopatrują mięśnie klatki piersiowej, które pomagają w oddychaniu i kaszlu. Ta okolica zawiera także nerwy współczulnego układu nerwowego. Lędźwiowo-krzyżowy rdzeń kręgowy zaopatruje kończyny dolne, miednicę, jelita i pęcherz moczowy. Drogi czucia od stóp, nóg, miednicy, podbrzusza są transmitowane przez nerwy lędźwiowo-krzyżowe i rdzeń kręgowy do wyższych segmentów i ostatecznie mózgu.

Kiedy dokona się uszkodzenie rdzenia kręgowego wtedy dopływ informacji od miejsca uszkodzenia w dół jest zatrzymywany. Brak jest wtedy poleceń do kończyn górnych, kończyn dolnych i innych części ciała, co będzie przeszkadzać pacjentowi w przemieszczaniu się a nawet i utrudniać oddychanie. Uszkodzenia rdzenia kręgowego są klasyfikowane jako "zupełne" albo "niezupełne". Zupełne uszkodzenie rdzenia kręgowego powoduje całkowitą stratę funkcji i czucia poniżej złamanego kręgu. W niezupełnym uszkodzeniu rdzenia kręgowego występuje częściowa strata funkcji albo czucia. Wyróżnia się cztery najczęściej zdarzające się grupy częściowego uszkodzenia rdzenia:

Pierwsza obejmuje niedowłady ruchowe nieznacznego stopnia z zachowaniem wszystkich rodzajów czucia
Druga odpowiada uszkodzeniu połowy rdzenia kręgowego (zespół Brown- Sequarda)
Trzecia - ciężkie niedowłady lub porażenia kończyn wraz z osłabieniem czucia powierzchniowego (bólu, temperatury i dotyku), przy zachowanym czuciu głębokim
Czwarta - przypadki całkowitych porażeń ruchowych ze zniesieniem czucia powierzchniowego; zachowane jest tylko czucie głębokie (ruchu, ułożenia i wibracji)

Uszkodzenie dróg nerwowych powoduje zaburzenia w pracy nerwów układu współczulnego i przywspółczulnego, które działają antagonistycznie. Nerwy układu przywspółczulnego powodują rozszerzenie naczyń krwionośnych i zwolnienie czynności serca. Innymi objawami pobudzenia układu przywspółczulnego jest zwężenie źrenic, obniżenie ciśnienia krwi, wzmożenie perystaltyki jelit, obniżenie zużycia tlenu i przemian podstawowych oraz zmniejszenie poziomu glukozy w krwi. Przy przewadze układu współczulnego zauważamy poszerzenie źrenic, przyspieszenie tętna wraz z podwyższeniem ciśnienia tętniczego, zwolnienie perystaltyki jelit, zwiększenie zużycia przez organizm tlenu i wzrost przemian podstawowych.

Po urazie kręgosłupa, rdzenia kręgowego lub urazie czaszkowo-mózgowym dochodzić może do uszkodzeń układu autonomicznego. Pojawiają się wtedy zakłócenia organizmu, które charakteryzują się zaburzeniami:

naczynioruchowe (objawami są np. zblednięcie powłok, zasinienie, przekrwienie)
potowydzielnicze (nadmierne pocenie w pewnych obszarach ciała lub brak potu)
troficzne (pojawienie się obrzęków, owrzodzeń, zmian skórnych i paznokci)
bóle kończynowe, trzewne i bóle głowy,
zaburzenia gospodarki wodno-elektrolitowej, metabolizmu oraz wewnątrzwydzielnicze
zaburzenia termoregulacji (np. hipotermia, hipertermia), zaburzenia snu.