Kolarstwo - Dodatek Paraolimpijski 2004

Kolarstwo dla niepełnosprawnych to jedna z nowszych dyscyplin sportowych. Wyścigi niepełnosprawnych zaczęto organizować dopiero w latach 80., a pierwsze poważne międzynarodowe zawody odbyły się w 1984 roku. Już cztery lata później kolarstwo szosowe znalazło się na paraolimpiadzie w Seulu. Kolarstwo torowe musiało jeszcze trochę poczekać, aż do paraolimpiady w Atlancie w 1996 roku.

W Polsce prekursorem kolarstwa jest Ryszard Kożuch z Poznania. Jest kolarzem od prawie 20 lat. Na początku ścigał się głównie za granicą, bo w Polsce zorganizowane kolarstwo praktycznie nie istniało. Dzisiaj w całej Polsce istnieje około 30 kolarskich klubów. Do najsilniejszych należą te z Poznania, Warszawy, Kłodzka i Olsztyna. Działają dzięki Stowarzyszeniu CROSS, które organizuje m.in. Mistrzostwa Polski w Kolarstwie dla Niewidomych. W całym kraju odbywa się ok. 5-6 najważniejszych wyścigów m.in. o Puchar Prezydenta Poznania oraz Po Ziemi Kłodzkiej.

Podczas tegorocznych igrzysk wystąpi polski tandem w składzie: Krzysztof Kosikowski i Robert Płotkowiak. Polacy będą walczyć z 145 kolarzami z całego świata. Do czołówki zaliczają się m.in. zawodnicy z Białorusi, Francji, Niemiec, Hiszpanii i Holandii.

Krzysztof Kosikowski - w tandemie z Robertem Płotkowiakiem, wicemistrzowie Europy z 2003 roku i zdobywcy VI miejsca na Mistrzostwach Świata w 2003 roku:
W Polsce kolarstwo tandemowe cieszy się umiarkowanym powodzeniem. Na zawodach zjawia się 30-40 tandemów. Niepokojące jest przede wszystkim niewielkie zainteresowanie młodych ludzi sportem w ogóle, nie tylko kolarstwem. Z pewnością sporą barierą są koszty - porządny rower kosztuje 10 tys. zł. Choć i taki za połowę tej sumy nie będzie zły. Sponsorzy są więc niezbędni.

Najważniejsza jest jednak chęć dokonania czegoś. Trenuję kolarstwo od 5 lat. Tygodniowo pokonuję na rowerze minimum 400 km i już od jakiegoś czasu podium jest stale w moim zasięgu. Myślę, że także podczas paraolimpiady razem z moim partnerem jesteśmy w stanie zająć jedno z pierwszych miejsc.

Tandemy na torze

Kolarskie wyścigi odbywają się w 2 głównych kategoriach: jako kolarstwo szosowe - po wyznaczonych na zawody publicznych drogach i kolarstwo torowe - na welodromie. Zawodnicy będą walczyć w tandemach i indywidualnie.

Podczas wyścigów szosowych w zależności od stopnia niepełnosprawności zawodnicy startują na dystansach wytrzymałościowych 30-120 km. W jeździe na czas natomiast mają do pokonania 1,5-40 km.

W wyścigach na welodromie kolarze ścigają się na torze o długości 250 lub 333,33 m. Cały tor jest pochylony w kierunku wewnętrznej części toru pod kątem 43 stopni.
Podobnie jak w kolarstwie szosowym zawodnicy - podzieleni na klasy - rywalizują na różnych dystansach: 1, 3, 4 tys. m i w sprincie.

Zawodnicy dzielą się na klasy w zależności od stopnia niepełnosprawności: niewidomi i niedowidzący, zawodnicy z dysfunkcją ruchu, po porażeniach mózgowych, osoby po amputacjach. Każda z tych klas dzieli się jeszcze dodatkowo na podgrupy. Pilotami w tandemach mogą być - pod różnymi warunkami - zarówno amatorzy, jak i byli kolarze zawodowi. Specyfikacje klas oraz szczegółowe warunki dla pilotów i wyścigów określa Międzynarodowy Komitet Paraolimpijski.

www.cross.org.pl
Stowarzyszenie CROSS

www.uci.ch
Międzynarodowa Unia Kolarstwa

Autor opracowania: Artur Kowalczyk
Źródło: Paraolimpiada 2004; Dodatek specjalny magazynu "Integracja"

Więcej informacji znajdziesz w specjalnym dodatku "Paraolimpiada 2004", który będzie dołączony do wrześniowego numeru magazynu "Integracja".