Ewelina Sikorska

Ewelina Sikorska ma 32 lata oraz znaczny stopień niepełnosprawności. Od 4 lat pisze wiersze, wydała tomik wierszy. Tworzy również baśnie. Oprócz tego, bogatą wyobraźnię przenosi na papier w swoich pracach plastycznych.

Warto zobaczyć wiersze Eweliny Sikorskiej także na jej stronie internetowej i na Facebooku.

***

różyczko ma
ty dziś nie jesteś zła
ale czasem w swych płatkach kryjesz złość i łzy
kolisz ze złości dłoń mą
że powierzam ci tajemnice swą
a ty masz serce tak małe
ze nie potrafisz udźwignąć bólu i radości świata całego
i uśmiechach się bez granic do niego

zgubiona nić

czarny motylu
co fruwasz wysoko w przestworzach
niesiesz na swych skrzydłach
bolączki całego świata
rozwesel plączącą i smutną twarz dziecka
które myśli wszystko co dobre
już się skończyło i będzie tylko gorzej
bez nici przyjaźni zgubionej w przestworzach

O miłości kobiety

Kobieto jak mi ciebie jest żal
Ty co miłością świata jesteś
Mężczyzna nie jest twej miłości wart
Ty kochasz go po uszy
Jego twoja miłość nigdy nie wzruszy
On jest zmienny jak wiatr
Co hula po polach
I widzi cie jak mu doskwiera niedola
Potem skacze na inny kwiat
Ty jesteś wierna jak pies
I tracisz w tej miłości milion cennych lat

Wsio maleńka, wsio kochana

W twoich klimatach spaceruje już od rana.
Podziwiam twój drewniany kościółek,
W którym spotykam się z Bogiem
I oczyszczam wtedy duszę swą,
już żaden grzech mnie nie ogłuszy.

Po modlitwie odbywam spacer po cudownym sadzie,
Który jest w typowym wiejskim ładzie.
Przystaję pod drzewami, obejmuje ich pnie
I wtedy zapominam, że jest mi źle.

Z sadu widzę też mały stawik,
W którym pływają białe, cudne nenufary.
A w noc świętego Jana
małe wianki zakochanych.

Nad wiejskimi płotami pieją koguty
I wołają - Właścicielu!
Czas już do roboty,
Kończ swe głupoty.

Wsio maleńka, wsio kochana
Nie wstydź się swych uroków,
Bo Twój czar to boży dar
Który podziwia nie jeden miastowy Pan.