Judo - Dodatek Paraolimpijski 2004

Judo dla niewidomych narodziło się na przełomie XIX i XX wieku w Japonii.

Zasady tego sportu opracował m.in. Jigoro Kano, długoletni współpracownik barona Pierre'a de Coubertin. W 1930 roku powstała Międzynarodowa Federacja Judo, a w 1951 jej europejski odpowiednik. W Polsce japońskie techniki walki były co prawda znane jeszcze przed II wojną światową, ale dopiero w 1947 roku samoobronę i jujitsu wprowadzono do programów nauczania na warszawskim AWF.

W dwa lata później powołano pierwszą sekcję judo. Pierwsze oficjalne walki odbyły się w Warszawie pomiędzy judokami z Gwardii i AZS-AWF w 1954 roku.

Niepełnosprawni judocy po raz pierwszy walczyli na paraolimpiadzie w 1988 roku w Seulu. Do tegorocznej paraolimpiady przywilej walki mieli tylko mężczyźni. W Atenach panie zaprezentują się po raz pierwszy. Znanymi paraolimpijskimi mistrzami są Austriak Hanl Walter - złoty medalista w kategorii do 100 kg, Japończyk Fujimoto Satoshi - także złoty medalista w kategorii do 66 kg i Brytyjczyk Simon Jackson - trzykrotny złoty i brązowy medalista. W Polsce nie uprawia się judo dla niepełnosprawnych w sposób zorganizowany.

www.pzjudo.pl
Polski Związek Judo

www.ijf.org
Międzynarodowa Federacja Judo

www.ibsa.es
Międzynarodowa Federacja Sportu dla Niewidzących

Zdobyć IPPON

Wykorzystując dozwolone chwyty i rzuty, zawodnik ma pokonać przeciwnika. Wygrywa ten, kto najszybciej zdobędzie Ippon (10 punktów). Jeśli nikt nie zdobył Ippon, wygrywa zdobywca większej liczby punktów. W judo zawodników niewidomych (lub niedowidzących) jest zachowany kontakt dotykowy rywali jeszcze przed rozpoczęciem walki.

Autor opracowania: Artur Kowalczyk
Źródło: Paraolimpiada 2004; Dodatek specjalny magazynu "Integracja"

Więcej informacji znajdziesz w specjalnym dodatku "Paraolimpiada 2004", który będzie dołączony do wrześniowego numeru magazynu "Integracja".